De zeventiende Olympische Zomerspelen van 1960 werden van 25 augustus tot 11 september in Rome gehouden. Het waren de eerste Olympische zomerspelen voor Italië, de eerste winterspelen in dit land werden vier jaar eerder gehouden in het kleine stadje Cortina d'Ampezzo.
Rome werd gekozen als hoofdstad van de 17e Olympische Zomerspelen tijdens de 50e zitting van het Internationaal Olympisch Comité in Parijs op 15 juni 1955. De belangrijkste rivaal van Rome was de Zwitserse Lausanne, maar bij de eindstemming won Rome met een score van 35:24.
De eeuwige stad was opmerkelijk voorbereid op de competitie, de atleten streden in 18 complexen. Voor de wedstrijd werden historische voorwerpen gebruikt: in de oude baden van Caracalla werden gymnasten gehouden, worstelmatten werden geplaatst in de Basilica de Maxentius, de route van de marathon liep langs de oude Apia-weg naar het Colosseum.
Vijf en een half duizend atleten uit 83 landen streden om 150 sets medailles in 18 sporten. De openings- en sluitingsceremonie van de Olympische Spelen werden gehouden in het nieuwe Foro Italico-stadion, dat plaats bood aan 90.000 toeschouwers.
Het Sovjet-team arriveerde met 285 mensen op de Spelen. De rekening van gouden medailles werd geopend door Vera Krepkina, die het langst sprong. Lyudmila Shevtsova won de 800m race, Elvira Ozolina won goud voor het speerwerpen. Irina Press won de 80-meterrace, haar zus Tamara blonk uit in kogelstoten en discuswerpen, pakte zilver en Nina Ponomareva kreeg de gouden medaille.
Onder de mannelijke atleten in het nationale team van de USSR, Viktor Tsibulenko (goud in het speerwerpen), onderscheidde Vasily Rudenkov (hamerworp) zich. Pjotr Bolotnikov won de 10 km race, Robert Shavlakadze won het hoogspringen, Vladimir Golubnichy won de 20 km race.
De Amerikaanse hardloper Wilma Rudolph genoot een enorme populariteit op de Spelen en verdiende een welverdiend goud. Voor haar sierlijke loop kreeg ze de bijnaam de Zwarte Gazelle. De eerste Olympisch kampioen die Afrika vertegenwoordigde, was de marathonloper Abebe Bikila (Ethiopië), die de hele afstand op blote voeten liep.
Van onze boksers ontving alleen lichtgewicht Oleg Grigoriev de titel van kampioen. In Rome steeg de ster naar Cassius Clay, die op 18-jarige leeftijd de titel licht zwaargewicht won. Vervolgens veranderde hij zijn naam in Muhammad Ali en werd hij uitgeroepen tot de grootste zwaargewichtkampioen in het professionele boksen. Onder de Sovjetworstelaars werden Ivan Bogdan, Avtandil Koridze en Oleg Karavaev prijswinnaars.
De roeier Vyacheslav Ivanov won de wedstrijd alleen en herhaalde zijn succes in Melbourne. Sovjet-kajakker Antonina Seredina won singles en een pair met Maria Shubina.
Sovjet schermers presteerden goed. Voor het eerst in de geschiedenis van de Olympische Spelen wonnen de heren- en damesfoilteams overwinningen, het individuele toernooi werd gewonnen door de atleet Viktor Zhdanovich.
De beste atleet van de Spelen werd erkend als de Sovjet-gewichtheffer Yuri Vlasov, die Olympische records vestigde in zwaargewicht voor alle drie de bewegingen, evenals in het totaal van klassieke triatlon (537, 5 kg). Zijn records werden tegelijkertijd wereldrecords. Met de lichte hand van Yuri werd de weg naar deze titel geopend voor Vasily Alekseev, Leonid Zhabotinsky en Andrei Chemerkin.
Dit waren de eerste Olympische Spelen die volledig op televisie werden uitgezonden. Er werden live-uitzendingen uitgevoerd in 18 Europese landen, en met een kleine vertraging vanwege het tijdsverschil in de Verenigde Staten en Canada.
Op de Spelen werden 74 Olympische records gevestigd, waarvan 27 wereldrecords overtroffen. Het Sovjet-nationale team behield de leidende positie in het onofficiële teamevenement en won 103 medailles, waarvan 43 goud. De tweede plaats ging naar het Amerikaanse team (71 prijzen, 34 gouden medailles). De derde was het verenigde team van Duitsland (BDR en DDR), dat 42 medailles (12 goud) ontving.
