Qigong is een oud Chinees gezondheidssysteem dat aanleiding gaf tot vele stijlen van wushu en kungfu. Qigong is meer dan een reeks therapeutische en gezondheidsbevorderende oefeningen. Het omvat filosofische concepten, ademhalingstechnieken en verschillende soorten meditatie.
In China wordt qigong enerzijds beschouwd als een apart soort vechtsporten, en anderzijds zijn de oefeningen en postulaten ervan opgenomen in alle vechtsporten, zonder uitzondering, en maken er integraal deel van uit. In zijn oorsprong is Qigong de Chinese versie van Indiase yoga. Qigong-beoefenaars spreken er positief over als een uitstekend hulpmiddel voor het behouden van fysieke en mentale gezondheid. Bovendien wordt meditatieve Qigong-beoefening in combinatie met gymnastische oefeningen gebruikt om stress te behandelen, alternatieve behandeling van ziekten, om de immuniteit te verbeteren en het werk van het lichaam, zijn organen en systemen te harmoniseren.
Qigong is zeer wijdverbreid in China. Volgens onbevestigde berichten beoefent ongeveer 10% van de Chinese bevolking regelmatig en systematisch Qigong-oefeningen. Qigong is niet wijdverbreid in Rusland.
Critici wijzen er echter op dat Qigong nog steeds een alternatieve geneeswijze is en dat alle onderzoeken naar het effect van Qigong op de behandeling van ziekten niet overtuigend genoeg zijn. Bovendien noemen veel sceptici Qigong-pseudowetenschap. Dit is gedeeltelijk de schuld van de talrijke laaggeschoolde instructeurs, wiens waanideeën en misbruiken hebben geleid tot de degradatie en afname van het vertrouwen in Qigong als gezondheidssysteem.
De invloed van Qigong op het menselijk lichaam
Martial Qigong, die zich al duizenden jaren parallel met de Chinese vechtsporten heeft ontwikkeld, is gericht op het verhogen van de fysieke en energiemogelijkheden van het lichaam, op het vergroten van de gevechtscapaciteiten van een persoon: het vergroten van de kracht van slagen, het beschermen van het lichaam tegen vijandelijke slagen. Veel technieken die zijn verzameld in martial Qigong zijn herzien vanuit moderne wetenschappelijke posities en worden gebruikt om speciale troepen in China te trainen, evenals voor Chinese atleten. Het succes van het Chinese nationale team op de Olympische Zomerspelen van 2008 werd door de Chinezen zelf verklaard door het gebruik van zware psycho-training door de atleten, geleend van Qigong.
Taiji of taijiquan, dat in ons land een zekere populariteit geniet, is een dynamische qigong-oefening, die in een aparte richting vorm heeft gekregen, die zowel gezondheidsbevorderend als krijgshaftig gebruik heeft.
Sinds de oudheid wordt de medische richting van Qigong door Chinese genezers gebruikt om de gezondheid te bevorderen, ziekten te voorkomen en ziekten te behandelen. In het moderne China worden Qigong-medische praktijken massaal gebruikt in ziekenhuizen, samen met de prestaties van de moderne geneeskunde. Chinese artsen verzetten zich niet tegen traditionele Qigong tegen moderne geneeskunde, ze gebruiken beide middelen als complementair aan elkaar.
Onderzoek dat de effectiviteit van Qigong. bevestigt
Al meer dan 20 jaar wordt in Europa en de Verenigde Staten grootschalig onderzoek gedaan naar de invloed van Qigong op de preventie en behandeling van ziekten. Volgens Harvard University (VS) is aangetoond dat Qigong-oefeningen even effectief zijn tegen hoge bloeddruk als geneesmiddelen op recept. Bovendien verlaagt Qigong het cholesterolgehalte in het bloed en vermindert het het risico op hartaanvallen en nieraandoeningen.
Uit onderzoek van een militair hospitaal in San Diego bleek dat militair personeel dat Qigong beoefent 70% minder kans heeft om verkouden te worden dan degenen die geen Qigong beoefenen.
In Duitsland hebben veel psychiaters Qigong-ademhalings- en meditatiepraktijken aangenomen om stressgerelateerde ziekten te behandelen. In combinatie met antidepressiva bestrijdt Qigong perfect de symptomen van depressie, verbetert het het welzijn en de cognitieve functies en verbetert het de kwaliteit van de slaap.
Experimenten door het Zwitserse onderzoeksinstituut, uitgevoerd in 1974-1975, toonden aan dat een Qigong-meester een staat van rust en ontspanning kan bereiken die zelfs tijdens de slaap niet wordt bereikt.
In 1970 publiceerde Johann Schultz, de grondlegger van autogene training, een artikel waarin hij ontspannende Qigong-oefeningen erkende als 'de Chinese versie van autogene training'.
