De namen van sterolympiërs van Sochi-2014 als de Noren Ole Einar Bjoerndalen en Tura Berger, de Fransman Martin Fourcade, de Rus Anton Shipulin of de leider van het Wit-Russische team Daria Domracheva zijn bekend bij de meeste sportfans. Zeker na de uitzending van de Spelen, waarin ze in totaal elf medailles wonnen, waaronder zeven gouden. Maar hun rivalen waren enkele tientallen van de beste biatleten ter wereld, die ook naar de Spelen gingen voor prijzen.
Biatlon voor "Laura"
De lijst met deelnemers aan het toernooi, dat plaatsvond in het Laura-ski- en biatloncomplex, werd in fasen samengesteld. Bij de eerste daarvan kent de IBU (International Biathlon Union) voor elk land, afhankelijk van de prestaties van zijn atleten op de Wereldkampioenschappen 2012 en 2013, de zogenaamde quota's toe. Op basis van de quota werd het totale aantal teams bepaald dat aan de estafettewedstrijden mocht deelnemen: 55 (28 mannen en 27 vrouwen). Maar slechts 23 van hen gingen naar de start van de estafette (13 en 10).
Voor het eerst in de geschiedenis van de Olympische Spelen organiseerde Sotsji ook een gemengde estafette. Het Noorse nationale team won de race, waarvoor Tura Berger, Tiril Eckhoff, Ole Einar Bjoerndalen en Emil Hegle Svendsen liepen.
Tegelijkertijd noemde de IBU ook het aantal Olympische atleten uit elk land. Het maximale quotum van 12 personen, waaronder zes vrouwen en zes mannen, werd alleen ontvangen door de drie sterkste biatlonmachten - Rusland, Duitsland en Noorwegen. Bovendien behielden de Russen, die zonder succes het WK 2012 in Ruhpolding hadden gehouden, waar ze slechts twee bronzen medailles wonnen, de kans om op volle sterkte te starten, niet zonder moeite. Maar Oekraïne, dat 11 mensen aankondigde en 10 atleten uit Wit-Rusland, Kazachstan, Polen, de VS en Frankrijk naar Sochi bracht, slaagde daar niet in.
Het minimumquotum van twee deelnemers ging naar landen die nog nooit iets hebben gewonnen, maar over het algemeen stevig in de achterhoede van de wereldbiatlon staan. Onder hen waren bijvoorbeeld Australië, Andorra, Groot-Brittannië, Zuid-Korea en zelfs Brazilië. Trouwens, de beste plaats voor de enige Braziliaan op het biatlontoernooi, die drie keer in Sochi van start ging, Jacqueline Mourao, werd de 65e.
Een van de twee biatleten van het Australische team was een inwoner van de regio Tyumen, een deelnemer aan het jeugdkampioenschap van Rusland en de Olympische Spelen van 2010, Alexei Almukov, die sinds zijn zevende op het Groene Continent woont.
besluit van het hoofdkantoor
De tweede fase, waarin het lot van persoonlijke Olympische reizen naar Sochi werd beslist, werd door de IBU aan nationale biatlonorganisaties gegeven. In Rusland werd de samenstelling van het nationale team gevormd door de SBR (Russian Biathlon Union), meer bepaald het Olympische hoofdkantoor. De selectiecriteria waren de resultaten getoond door de atleten op de Wereldkampioenschappen 2013 in Tsjechië en in de laatste fasen van de Wereldbeker en de IBU Cup voor de Olympische Spelen. De beslissing om een bepaalde biatleet in de aanvraag op te nemen werd genomen met een meerderheid van stemmen van alle leden van het hoofdkwartier, en in geval van gelijkheid was de mening van de voorzitter, Viktor Maigurov, beslissend.
12 hoofd- en twee wisselspelers gingen de winterbiatlon in het zuiden van Sochi winnen. Het herenteam bestaat uit Alexei Volkov, Evgeny Garanichev, Alexander Loginov, Dmitry Malyshko, Evgeny Ustyugov, Anton Shipulin en reserve Timofey Lapshin. Olga Vilukhina, Ekaterina Glazyrina, Olga Zaitseva, Yana Romanova, Irina Starykh, Ekaterina Shumilova en Galina Nechkasova, die in reserve bleven, werden aanvankelijk opgenomen in de vrouwentoepassing. Maar nadat Starykh kort voor de eerste officiële start werd gediskwalificeerd, nadat ze sporen van doping in het lichaam had gevonden, kreeg Olga Podchufarova van het jeugdteam haar plaats in het team.
De tweede fase verliep in andere landen enigszins anders. Dus in Frankrijk en Oekraïne omvatte het Olympische team bijna alle biatleten die in het land beschikbaar waren, inclusief de broers Martin en Simon Fourcad en de zussen Valya en Vita Semerenko. In Noorwegen is het criterium dat een atleet die niet tot de elitegroep behoort op het WK in de top zes staat. Maar aan de vooravond van Sochi was de mening niet alleen beslissend van de coaches van het nationale team, maar ook van officials van Olympiyatoppen, een speciale afdeling van het Olympisch Comité die de training van de leiders van het nationale team controleerde. Het Duitse Olympisch Comité, dat de ploeg van 2014 vormt, verklaarde onmiddellijk dat het naast de sportresultaten van biatleten ook rekening zou houden met hun leeftijd. En het bleek helemaal geen woordspelletje te zijn. Een jong team ging echt naar Rusland en won slechts twee zilveren medailles, maar met uitstekende vooruitzichten.
Duitsland is het enige land waar bij het samenstellen van het Olympisch team niet alleen rekening wordt gehouden met de prestaties van atleten in de klassieke winterbiatlon, maar ook in de zomerbiatlon. Voor anderen wordt zomerbiatlon als training beschouwd.
Olympisch voetstuk
In totaal werden elf sets prijzen verloot tijdens de Laura-competities, waarvan de online-uitzendingen alleen al miljoenen kijkers van over de hele wereld trokken. Uiteindelijk bleek het Noorse nationale team het meest voorbereid op het Sochi-circuit en won zes medailles - drie gouden, één zilveren en twee bronzen. De lauweren van de "medaille" -helden van de Spelen, naast de tweevoudig Sotsji-kampioen Ole Einar Bjoerndalen, die een nieuw record vestigde voor het aantal gewonnen Olympische medailles - 13, werden gedeeld door zijn teamgenoten Emil Hegle Svendsen en Tura Berger.
De nationale teams van Wit-Rusland, onder leiding van drievoudig kampioen Daria Domracheva (3, 0, 1), Frankrijk, waar Martin Fourcade tweevoudig gouden medaillewinnaar werd (2, 1, 1), en Rusland (1, 2, 1), won elk vier medailles. In het Russische nationale team werd goud gewonnen door het heren estafettekwartet bestaande uit Volkov, Ustyugov, Malyshko en Shipulin. Vilukhina won twee zilveren medailles - in de individuele race en in de estafette, waar Zaitseva, Romanova en Shumilova ook met haar de tweede trede van het podium bereikten. Brons ging naar Garanichev. Het Tsjechische nationale team nam drie zilveren en twee bronzen medailles mee naar huis.
