Parkour, dat actief steeds meer jonge mensen in zijn gelederen opneemt, opent ongekende kansen voor een persoon. Het stedelijke landschap wordt overwoekerd met nieuwe kleuren en details, omdat de beginnende tracer niet alleen gewone trottoirs ziet, maar ook meer spannende paden om te bewegen. Na enige oefening is zelfs een muur van 3 meter niet langer een te groot obstakel op de weg.
instructies:
Stap 1
Bepaal welke voet voor jou het prettigst is om van de muur af te duwen. Voor het gemak van de beschrijving wordt in wat volgt het rechterbeen beschouwd als het joggingbeen (d.w.z. zij is het die het eerst de muur raakt).
Stap 2
Bereken je stappen zodat je de maximale snelheid kunt bereiken en klaar bent om tegen een muur te rennen. De eerste paar stappen kunnen in een zigzagpatroon worden genomen - hierdoor kunt u uw acceleratieafstand vergroten.
Stap 3
Het duwen vanaf de grond gebeurt met de linkervoet. Realiseer je dat de gewonnen snelheid en het momentum je gegarandeerd naar de muur zullen "dragen", dus vooruit duwen zal een blunder zijn. Je linkervoet geeft je beginnende hoofdruimte, dus duw zoveel mogelijk omhoog. Vergeet de juiste techniek voor het springen met één been niet: maak eerst je knie los en versterk dan de sprong met je voeten.
Stap 4
Het rechterbeen, op het moment van contact met de muur, is een analoog van een veer die kinetische energie krijgt. Je moet de knie net genoeg buigen zodat je hem scherp kunt strekken en afzetten. De botsing moet daarom absoluut elastisch zijn: probeer ervoor te zorgen dat u zelfs tegen de meest kwetsbare muur zachtjes kunt botsen. De teen raakt de muur iets onder de taille.
Stap 5
Richt de bewegingsvector van het lichaam verticaal naar boven. De kleinste afwijking naar achteren is een kritieke fout. De techniek van het springen met één been blijft behouden (er wordt alleen een wijziging aangebracht aan het duwoppervlak): eerst werkt de knie, die met kracht het been recht maakt en je omhoog duwt. Dan gebeurt het duwen met de teen.
Stap 6
Op een perfect vlak oppervlak wordt de tweede stap niet aanbevolen. In de meeste gevallen is de energiereserve niet voldoende om nog een keer met kracht te duwen, en daarom blijkt de tweede aanraking van de muur alleen maar remmend te zijn (je linkerbeen optillen, je stopt zelf). Het is raadzaam om dit alleen te doen als de eerste stap plaatsvindt in "verzachte" omstandigheden (de muur bestaat uit stenen, waarvan er één een kleine stap creëert).
