In 1992 organiseerde de Franse stad Albertville, genesteld aan de voet van de Alpen, niet voor de eerste keer de Olympische Spelen. Zeven decennia eerder hadden de Olympiërs al gestreden om de titel van de beste op deze plek. Het sportevenement werd overschaduwd door politieke onrust. Twee maanden voor het begin van deze spelen stortte de Sovjet-Unie in.
De Olympische Spelen van Albertville werden gehouden van 8 tot 23 februari 1992. Het werden de zestiende Olympische Winterspelen. Meer dan 1, 8 duizend atleten uit 64 landen van de wereld kwamen naar de spelen. 57 sets medailles werden gespeeld in 13 disciplines.
Het officiële embleem van de wedstrijd bevatte de Olympische vlam, die was geschilderd in de kleuren van de Franse regio Savoye. De mascotte van de Spelen in Albertville was een fictief personage genaamd Mazhik - half mens, half godheid. De Fransen positioneerden hem zelf als een elfje. In zijn vorm leek het op een ster. In Albertville werd voor het eerst in de geschiedenis van de moderne Olympische beweging de originele mascotte vervangen. Aanvankelijk werd de berggems in deze hoedanigheid goedgekeurd, maar dit beeld werd niet populair, dus werd besloten het te vervangen.
Albertville kan nauwelijks worden beschouwd als de hoofdstad van de Olympische Spelen. Minder dan een derde van alle sets medailles werd in deze stad gespeeld. Dit komt omdat de sportfaciliteiten niet op één plek waren geconcentreerd, maar verspreid over de 12 dorpen en steden die het dichtst bij Albertville liggen. In dit opzicht werd er niet één groot Olympisch dorp gebouwd, maar zes kleine. Na de wedstrijden vond de plaatselijke gemeente het juiste gebruik, maar het indrukwekkende formaat "Theater of Ceremonies", waar de opening en sluiting van de Olympische Spelen plaatsvonden, werd al snel ontmanteld tot op zijn grondvesten als onnodig. De fakkel met vuur werd afgeleverd bij de openingsceremonie op een supersonisch Concorde-vliegtuig.
Voor het eerst verschenen shorttrack-, freestyle- en biatlonwedstrijden voor dames in het Olympisch programma. Curling, speedskiën en acrobatiek op ski's maakten deel uit van het demonstratieprogramma van deze spellen.
Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie kwam het zogenaamde verenigde team naar de Olympische Spelen in Albertville. Het had een onofficiële naam - het CIS-nationale team en trad op onder het volkslied en de vlag van het Internationaal Olympisch Comité. Dit team bestond uit zes staten: Rusland, Wit-Rusland, Oekraïne, Kazachstan, Oezbekistan, Armenië. De atleten van het verenigde team konden 23 medailles winnen, waarvan er 9 van de hoogste waardigheid waren.
Baltische republieken van de voormalige USSR: Estland, Letland en Litouwen traden afzonderlijk op. Ook de voormalige Joegoslavische republieken Slovenië en Kroatië gaven er de voorkeur aan solo op te treden. Het Duitse nationale team daarentegen arriveerde na de val van de Berlijnse Muur in een verenigde samenstelling in Albertville.
Bij het langlaufen voor heren waren de Noren ongeëvenaard. Ze waren in staat om de eerste te worden op alle afstanden. Vooral de skiër Vegard Ulvang, die drie keer goud en één keer zilver won, viel op. Bij het langlaufen voor dames presteerden atleten van het verenigde nationale team het meest succesvol. Lyubov Egorova werd de heldin. Bij biatlon werd de leiding genomen door atleten uit Duitsland, Frankrijk en het nationale team van het GOS. Bij het schaatsen hadden de Duitsers een groot voordeel. De atleten van het CIS-team waren de triomfantelijke figuren in kunstschaatsen.
Atleten uit Duitsland wonnen het teamkampioenschap. De tweede plaats werd ingenomen door de CIS Olympiërs en de derde door Noorwegen.
