Eerlijkheid, respect voor tegenstanders en rechters - dit zijn de basisregels die in de sport worden gepromoot. Deze ideeën zijn officieel verankerd in een beweging die over de hele wereld bekend staat als fair play.
Basisprincipes
Fair play (vertaald uit het Engels) is een reeks morele en ethische regels die van toepassing zijn op sport. Deze code is bedoeld om sport eerlijk en eerlijk te maken.
Het basisprincipe van fair play is respect voor de tegenstander, voor de scheidsrechters en voor de spelregels. Atleten worden opgedragen om alle beslissingen van de arbiters te nemen en deze op een speciale manier en zo correct mogelijk uit te dagen.
Fair play verbiedt het gebruik van doping en andere vormen van kunstmatige stimulatie. De regels van fair play bepalen dat atleten bij aanvang van de competitie een gelijke kans moeten hebben om te winnen. Tegelijkertijd wordt deelnemers geadviseerd om emoties in bedwang te houden en de resultaten van de wedstrijd adequaat te accepteren.
Fair play geschiedenis
Dit concept ontstond in het tijdperk van de vorming van moderne sporten, in de 19e eeuw. Toen werden er vooral sportwedstrijden gehouden tussen vertegenwoordigers van de midden- en hogere lagen van de samenleving. Er waren bepaalde gedragsprincipes van een heer, die meer aandacht schonk aan het proces zelf van het spel dan aan het resultaat.
Fair play werd ontwikkeld in de Olympische beweging, die humanistische ideeën promootte, sport ongeïnteresseerd wilde maken en deze naar de vorming van een harmonieuze persoonlijkheid wilde leiden.
Organisatie van beweging
Wereldwijd wordt de fair play-beweging gecoördineerd door de International Council for Sports Science and Physical Education (ICSSPE), opgericht in 1958. Er bestaan ook speciale afdelingen die het idee van fair play promoten onder de Olympische comités van verschillende landen en de internationale federaties van individuele sporten. Er wordt veel aandacht besteed aan het werk aan de verspreiding van fair play-normen in de kinder- en jeugdsport.
Voorbeelden van fair play
In de sportwereld zijn er veel gevallen geweest waarin concurrenten de principes van fair play volgden. Een klassiek voorbeeld van adel in de sport is echter de daad van de USSR-voetballer Igor Netto.
In 1962 speelde het Sovjetteam een WK-groepswedstrijd met het nationale team van Uruguay. Het nationale team van de Sovjet-Unie scoorde een doelpunt voor de Latijns-Amerikanen, maar de bal belandde in het net en vloog door het gat dat erin was gevormd. De bal had niet geteld mogen worden, wat Net de scheidsrechter opmerkte. Als gevolg hiervan werd het doelpunt terecht geannuleerd en won het USSR-team die wedstrijd nog steeds.
