Deze zomer was Rusland gastheer van het WK voetbal. Natuurlijk had dit wereldkampioenschap ook zijn eigen officiële bal - Adidas Telstar 18. Veel fans, die uitzendingen vanuit Russische stadions bekeken, hebben er waarschijnlijk aandacht aan besteed. Maar waar is deze bal van gemaakt? Waar worden voetballen voor professionals tegenwoordig van gemaakt?
Een excursie in de geschiedenis van voetbalballen
Toen voetbal voor het eerst vorm kreeg als sport, werden de blazen van dieren (bijvoorbeeld varkens) als ballen gebruikt. Dergelijke ballen verschilden niet in duurzaamheid, wat voor veel ongemak voor de spelers zorgde. Pas met de ontdekking in 1838 van de rubbervulkanisatiemethode veranderde de situatie aanzienlijk. In 1855 creëerde een man genaamd Charles Goodyear de eerste bal van dergelijk rubber. Het bleek dat dergelijke ballen niet alleen kracht hebben, maar ook opmerkelijk springvermogen. En even later, in 1862, presenteerde uitvinder Richard Lyndon zijn rubberen buis aan het publiek op de tentoonstelling in Londen.
Deze twee uitvindingen creëerden de voorwaarden voor de massaproductie van voetballen. En van decennium tot decennium is professionele apparatuur voor het spelen van voetbal geëvolueerd, steeds beter en beter.
In 1950 creëerde het Deense bedrijf Select een bal bestaande uit 32 waterdichte panelen (twaalf daarvan waren vijfhoeken en de andere twintig waren zeshoeken). Deze structuur werd al snel traditioneel. Dit was grotendeels te danken aan het feit dat het legendarische bedrijf Adidas zijn eigen versie van zo'n bal creëerde voor het WK 1970 in Mexico. De eigenaardigheid van het Adidas-model (trouwens, het heette gewoon Telstar, niet te verwarren met Telstar 18!) Was ook dat het niet monochroom was, maar zwart-witte kleuren had. Deze beslissing was niet alleen een genot voor het ontwerp, maar streefde ook een praktisch doel na: zo'n bal was beter te zien op zwart-witschermen - veel mensen hadden toen tv's met dergelijke schermen).
Ballen voor de laatste wereldkampioenschappen
Tot voor kort werden voetbalpanelen (met de hand of met speciale machines) aan elkaar gelijmd of genaaid. In 2004 introduceerde Adidas de Roteiro-bal, waarvan de panelen bij elkaar werden gehouden met behulp van een innovatieve thermische bindingstechnologie. En sindsdien worden bijna alle ballen voor wereldtoernooien met deze technologie gemaakt.
Alle FIFA World Cup-wedstrijden van 2006 in Duitsland werden gespeeld met een bal genaamd de Teamgeist. En het deksel van deze bal bestond niet uit tweeëndertig, maar uit veertien panelen (voor het eerst sinds 1970). De WK-bal van 2010 in Zuid-Afrika, de Adidas Jabulani genaamd, had slechts acht panelen en de Adidas Brazuca voor het WK 2014 had nog minder zes panelen. In feite was het een sterk gebogen kubus. De verbinding werd uitgevoerd op acht scharnierpunten en door middel van twaalf naden. In dit geval liepen de naden hier niet langs de randen van de kubus, maar langs een bepaalde curve.
Structuur van moderne ballen
De officiële ballen van de laatste wereldkampioenschappen hebben, ondanks alle innovaties, nog steeds een volledig klassieke structuur:
- camera;
- band;
- voering.
Tegenwoordig zijn camera's gemaakt van synthetisch butyl of latex, in sommige gevallen polyurethaan. Lucht uit latexkamers gaat sneller weg dan uit butylkamers, maar ballen met latexkamers overtreffen alle andere in eigenschappen als stuiteren en elasticiteit.
Voering verwijst naar een speciale laag tussen de binnenband en de band. Het is meestal gemaakt van samengeperst katoen of polyester. De eigenschappen van een voetbal zijn sterk afhankelijk van de grootte van de voering. Het is de voering die helpt om de bal in elke situatie in vorm te houden. Daarnaast heeft de dikte van de pad invloed op de bounce rate vanaf de grond. Professionele voetballen kunnen zelfs meer dan drie lagen voering hebben.
Wat banden betreft, worden tegenwoordig voornamelijk synthetische stoffen gebruikt om ze te maken, leer wordt zelden gebruikt. Want leer heeft een belangrijk nadeel: het neemt water op, waardoor de bal zwaarder wordt. In principe wordt PVC of polyurethaan gebruikt voor de productie van banden.
Bal voor WK 2018
De band van de Adidas Telstar 18 bal die wordt gebruikt op het WK in Rusland bestaat uit zes identieke delen. Elk detail heeft bovendien de vorm van een achtpuntige ster en is versierd met een eigenaardig grijs pixelpatroon. Daarnaast zijn hier het Adidas embleem en het WK embleem getekend.
De Telstar 18 camera is gemaakt van natuurlijk rubber. En de voering is ongeveer gelijk aan de voering van de Adidas Beau Jeu (deze bal werd gebruikt op de EK 2016). De materialen waaruit het is gemaakt zijn polyurethaan en polyester.
Adidas Telstar 18 is ook interessant omdat het een NFC-chip in de voering heeft ingebed. Deze chip kan communiceren met smartphones. Wanneer de smartphone naar de bal wordt gebracht, wordt een pagina met informatie erover op het apparaat geladen.
