De hoofdstad van de XV Olympische Zomerspelen was de hoofdstad van Finland - Helsinki. Volgens het plan zou Helsinki in 1940 gastheer zijn van de Olympische Spelen. Tegen die tijd waren alle belangrijke sportfaciliteiten en het Olympisch dorp gebouwd, maar de Tweede Wereldoorlog die in 1939 begon, maakte zijn eigen aanpassingen. Slechts 12 jaar later keerde de grote sport terug naar Helsinki.
Op 19 juli vond de feestelijke opening van de Olympische Spelen plaats. Duizenden mensen begroetten de grote Finse loper Paavo Nurmi, aan wie de macht was toevertrouwd om de Olympische vlam boven het stadion aan te steken. Voor het eerst woonden vertegenwoordigers van 49 landen de Spelen bij. In totaal namen 4925 atleten deel aan de wedstrijd. Dit was het eerste olympische record voor die spelen.
Van bijzonder belang voor ons is het feit dat de Spelen in Helsinki de eerste Olympische Spelen waren waarvoor een team uit de Sovjet-Unie was uitgenodigd. Naast Sovjetatleten maakten vertegenwoordigers van Ghana, Zuid-Vietnam, de Bahama's, Israël, Duitsland, Thailand, Indonesië, Nigeria, Hong Kong, Guatemala en de Nederlandse Antillen hun debuut op de Spelen van 1952.
Tijdens de spelen werden 149 sets prijzen gespeeld in 17 sporten. In het onofficiële medailleklassement deelden Sovjetatleten, de debutanten van de Olympische Spelen, de eerste plaats met de Amerikaanse atleten.
De confrontatie tussen de sterkste teams van de VS en de USSR verscherpte de sportstrijd. Het volstaat te zeggen dat tijdens een wedstrijddag het wereldrecord verspringen 30 keer werd bijgewerkt.
Met deze spelen begon de confrontatie in de sportarena van twee politieke systemen. Geleidelijk sloten alle sportmachten zich aan bij deze strijd. Er werd grote druk uitgeoefend op de atleten van de USSR, gezien de moeilijke politieke situatie van die tijd. Voor het verliezen van de 1/8 finale aan het Joegoslavische team werd het USSR-voetbalteam zwaar gestraft en het CDSA-team, dat de basis vormde van het Olympische voetbalteam van de USSR, werd volledig ontbonden en alle spelers werden gedwongen naar andere Clubs.
Ondanks dergelijke druk presteerden Sovjetatleten meer dan waardig. De beroemde Sovjet-turner Viktor Chukarin werd een echte held van de Olympische Spelen. Op het moment van de wedstrijd was hij 31 jaar oud, achter hem was er een oorlog en fascistische gevangenschap, maar dit weerhield hem er niet van om de eerste absolute Olympische kampioen in artistieke gymnastiek in de geschiedenis van de USSR te worden.
Maar de eerste Olympische medaille in de geschiedenis van de Sovjetsport werd toegekend aan de beroemde discuswerper Nina Romashkova (Ponomareva).
In totaal wonnen Sovjetatleten tijdens die spellen 71 medailles, waaronder 22 van de hoogste waardigheid.
De Olympische Spelen van 1952 in Helsinki staan bekend om één grappig feit. Ze gingen de geschiedenis van de Olympische Beweging in als spelen die niet gesloten waren.
Op 3 augustus, tijdens de slotceremonie van de Spelen, hield IOC-voorzitter Siegfried Engström een plechtige toespraak, maar vergat hij de laatste zin uit te spreken die door het charter werd voorgeschreven: "Ik verklaar de XV Olympische Spelen voor gesloten."
De Olympische Spelen van Helsinki duurden twee weken, maar zijn nog niet voltooid.
