In 1988 organiseerde het Zuid-Koreaanse Seoul de Olympische Zomerspelen. Deze Spelen waren in veel opzichten recordbrekend: het aantal deelnemende landen, atleten, coaches, journalisten, prijzen, het aantal veiligheidsdiensten en televisiekijkers. Ze deden het niet zonder schandalen.
De Olympische Zomerspelen van 1988 in Seoel waren de 24e op rij. Ze vonden plaats van 17 september tot 2 oktober. Een andere Aziatische stad, het Japanse Nagoya, concurreerde met Seoul om het recht om hen te accepteren. De keuze van het IOC viel echter op Zuid-Korea.
Meer dan 9.000 atleten uit 160 landen kwamen naar Seoul om te strijden om 237 sets medailles. Ondanks het feit dat het schandaal van de vroege jaren 80, dat gepaard ging met de Olympische Spelen in Los Angeles en Moskou, achterbleef, troffen de echo's van die periode ook de Spelen in Zuid-Korea. Noord-Korea besloot ze te boycotten. Pyongyang weigerde zijn atleten naar Seoel te sturen omdat het IOC het voorstel van Kim Il Sung om een deel van de competitie over te dragen aan de DVK om de eenheid van het Koreaanse schiereiland te demonstreren, verwierp. Als de Sovjetautoriteiten besloten hun atleten niet te beroven van de belangrijkste competitie van de periode van vier jaar, dan steunden de leiders van Cuba, Nicaragua, Ethiopië en enkele andere staten de boycot van Pyongyang, waarbij politieke ambities voorop stonden.
De situatie werd verergerd door het feit dat ongeveer drie dozijn landen helemaal geen diplomatieke banden met Seoel hadden. Desondanks veranderde het IOC niets en werden de XXIV Olympische Zomerspelen in Seoul gehouden.
De mascotte van de wedstrijd was de held van Koreaanse legendes - de Amoer-tijger. Om de negatieve aspecten van dit roofdier te neutraliseren, werd hij afgeschilderd als een nogal schattige tijger en Hodori genoemd. Vertaald uit het Koreaans betekent deze naam "Tiger Boy". Het belangrijkste kenmerk van de mascotte was een kleine nationale pet die over één oor werd gedragen.
Bij de openingsceremonie bracht de 76-jarige Koreaanse marathonloper Son Ki-Chang een fakkel met vuur naar het Olympisch stadion. De vlag van het Sovjet-nationale team werd gedragen door worstelaar Alexander Karelin. In Seoul wist hij zijn eerste Olympische gouden medaille te winnen.
Het programma Summer Games in Zuid-Korea is wederom uitgebreid. Tennis en tafeltennis, wielrennen en 10.000 meter hardlopen voor vrouwen, maar ook 11 andere disciplines kwamen er in voor.
Niet zonder dopingschandaal op de Spelen van Seoul. Een onaangenaam incident was de veroordeling van een sprinter uit Canada, Ben Johnson, van het gebruik van illegale drugs. Op de 100 meter wist hij zijn concurrenten op briljante wijze te verslaan. Maar na de dopingcontrole moest de Canadees de medaille inleveren. Om dezelfde reden werden de Bulgaarse gewichtheffers Angel Genchev en Mitko Grablev, evenals de Hongaarse gewichtheffer Kalman Cengery, ook beroofd van gouden medailles.
De zegevierende van de Olympische Spelen in Seoel was het nationale team van de Sovjet-Unie, dat het algemene teammedailleklassement won. De vorige Spelen, die in Los Angeles werden gehouden, werden door Sovjetatleten gedwongen te missen vanwege een politieke boycot. De pauze was alleen in het voordeel van de atleten. Ze bewezen dat ze, net als voorheen, trendsetters zijn in de wereldsport. Sovjet-voetballers konden goud winnen na een onderbreking van 32 jaar, en basketbalspelers na een onderbreking van 16 jaar. In totaal nam het nationale team van de USSR 55 gouden, 31 zilveren en 46 bronzen medailles mee naar huis.
De naaste rivaal van het Sovjet-team was het nationale team van de DDR. Ze heeft 37 gouden, 35 zilveren en 30 bronzen medailles. Het Amerikaanse team maakte de top drie compleet. De sensatie van Seoul was het optreden van de gastheren van de Spelen. Het Koreaanse nationale team wist 12 medailles van het hoogste niveau te winnen, waardoor het de vierde plaats in het algemene teamklassement behaalde.
