De elfde Olympische Winterspelen van 1972 werden van 3 tot 13 februari gehouden in de Japanse stad Sapporo. Atleten uit 35 landen namen eraan deel, in totaal 1006 mensen. 35 sets prijzen werden gespeeld in 10 sporten.
De tweede helft van de jaren 60 van de vorige eeuw werd gekenmerkt door een zeer moeilijke politieke wereldsituatie. De steeds toenemende confrontatie tussen de USSR en de Verenigde Staten, lokale conflicten in Zuidoost-Azië en andere ernstige wereldproblemen hebben hun stempel gedrukt op de ontwikkeling van de sport in het algemeen en de Olympische beweging in het bijzonder.
Tijdens de 61e zitting van het Internationaal Olympisch Comité (IOC), die in januari 1964 in Innsbruck, Oostenrijk, werd gehouden, werden kwesties in verband met de organisatie van spelen en de verwijdering van Zuid-Afrikaanse atleten van deelname aan de Olympische Spelen van 1964 besproken. Dit was te wijten aan aanhoudende rassendiscriminatie. Deelnemers aan een gezamenlijke bijeenkomst van de Internationale Sportfederaties en het IOC, gehouden op 8 februari 1965 in Lausanne, Zwitserland, bespraken het probleem van het uitsluiten van de invloed van politiek in de Olympische beweging.
Ondanks de complexiteit van de situatie in de wereld, kreeg de Olympische beweging nog steeds een nieuwe impuls in ontwikkeling. Dit wordt bevestigd door de officieel ingediende aanvraag gedateerd 6 oktober 1965, ingediend door de leiding van het Nationaal Olympisch Comité van Japan bij de voorzitter van het IOC. Het verzocht de stad Sapporo te beschouwen als kandidaat voor de locatie van de XI Olympische Winterspelen in 1972.
Tijdens de 64e zitting van het IOC, die in april 1966 in Rome werd gehouden, werd beslist over de keuze van het gastland voor de spelen van de elfde Olympische Winterspelen van 1972. Sapporo won het recht om de Olympische Spelen te organiseren door de Finse Lahti, het Canadese Banff en het Amerikaanse Salt Lake City te verslaan. Deze spelen waren de eerste Olympische Winterspelen die buiten de Verenigde Staten en West-Europa werden gehouden, en de vierde in totaal buiten deze regio's (voorlopers: Melbourne 1956, Tokyo 1964, Mexico City 1968).
Competities werden gehouden in het Makomanai Olympic Center, waar biatleten, skaters, skiërs, kunstschaatsers en hockeyspelers streden, evenals op de nabijgelegen Teine Mountains (alpineskiën, rodelen, bobsleeën) en Eniva (downhill). Ongeveer $ 550 miljoen werd besteed aan de voorbereiding van de spelen.
Het grootste aantal medailles op de Olympische Spelen van Sapporo (elk drie keer goud) werden gewonnen door de Sovjet skiër Galina Kulakova (5 en 10 km races, estafette) en de Nederlandse schaatser Ard Schenck (races op 1.500, 5.000 en 10.000 meter). De sensatie-ontdekking waren de Japanse atleten-springers van de 70-meter springplank: Akitsugu Konno, Yukio Kasaya, Seiji Aochi wonnen alle drie gouden medailles in deze sport.
Wat het totale aantal medailles betreft, kwam het USSR-team zelfverzekerd als beste uit de bus, onverwacht voor iedereen, atleten uit de DDR werden de tweede en presteerden voor de tweede keer als een onafhankelijk team.
