Op 9 juli vond in de Braziliaanse stad São Paulo de tweede halve finale plaats tussen de nationale teams van Nederland en Argentinië. 60.000 toeschouwers in het stadion waren getuige van een zeer nerveuze wedstrijd.
In de tweede halve finale zag het publiek zaalvoetbal. De eerste helft begon traag, in dit tempo speelden de teams de hele wedstrijd. Het belangrijkste kenmerk van de ontmoeting kan de strijd om de bal op elk deel van het veld worden genoemd. De teams creëerden een dichtheid van spelers vanuit de midden- en achterlinies, wat leidde tot een zeer saai spel in de aanval van de aanvallende sterren van beide teams. De Argentijnse aanvoerder Lionel Messi heeft opnieuw laten zien dat hij het nationale team niet kan helpen bij serieuze en belangrijke wedstrijden. De Zuid-Amerikaanse spits werd simpelweg uitgeschakeld door Bruno Martin Indy. De Nederlander zorgde de hele eerste helft persoonlijk voor de Argentijn. Ook de kopmannen van het Nederlands Elftal van Persie en Robben schitterden niet met hun optreden. We kunnen zeggen dat de teams een minimum aan benaderingen van het strafschopgebied van de tegenstander hadden, eindigend met een gevaarlijk schot. De aanvallen van beide teams misten scherpte.
De eerste helft eindigde met een oninteressant maar nerveus gelijkspel zonder doelpunten. De Argentijnen waren wat gretiger om te proberen aan te vallen.
In de tweede helft van de bijeenkomst namen de Nederlanders het territoriaal initiatief voor zichzelf. De bal was groter en beter vastgehouden door de aanvallen van Van Gaal. Dit wierp echter geen vruchten af. Arjen Robben was nog onzichtbaar, het lukte Van Persie niet en Sneijder kon niets creatiefs bedenken in het Nederlandse offensief. Tegenaanvallen van Argentinië zijn uitgesloten. Zuid-Amerikaanse voetballers zijn merkbaar fysiek verslaafd (waardoor de Europeanen superieur waren). Het is Messi en het bedrijf absoluut niet gelukt. Er was een gevoel dat Argentinië, zonder Lionel, gewoon niet wist hoe ze de bal in de frontlinie moesten beheren.
90 minuten van de vergadering eindigde met nullen op het scorebord, wat extra tijd opleverde. In de eerste verlenging had Nederland een volledig territoriaal voordeel, maar gevaarlijke momenten waren er niet. Ook de tweede extra helft beviel de fans niet met doelpunten. Toegegeven, Palacio had de bal al helemaal op het einde in het doel van Nederland kunnen scoren, maar de Argentijn kon geen gevaarlijke uitgang naar het Silissen-doel realiseren.
De spelers speelden 120 minuten zonder gescoorde doelpunten, dus het lot van een ticket voor de finale werd beslist in de sportvoetballoterij - een reeks penalty's. De Europeanen verloren met 2 - 4. De Nederlanders sloegen als eerste. Van de vier treffers lukte het slechts twee keer om de bal in het doel te krijgen, en twee keer redde Argentinië Romero. Zuid-Amerikaanse voetballers waren veel nauwkeuriger. Alle vier de ballen raakten het doel.
De eindzege in de strafschoppenserie brengt Argentinië naar de WK-finale. Nu kunnen kijkers een herhaling zien van de strijd tussen Duitsland en Argentinië (de finale van het WK 1990 in Italië) in de finale van het WK in Brazilië. De Nederlandse spelers zullen tevreden zijn met een wedstrijd om de derde plaats, waarin de Europeanen het opnemen tegen Brazilië.
