Een zeldzaam Russisch sprookje, dat zich in de winter afspeelt, rekent af met het oude volksvermaak - sleeën van de ijsglijbaan. In de 20e eeuw veranderde dit traditionele entertainment in een professionele winterdiscipline. En 50 jaar geleden werd rodelen een onderdeel van het Olympische programma. Daarin wordt een andere discipline van sleeën vervangen - het skelet.
instructies:
Stap 1
Het luie of plechtige rijden op houten sledewagens met ijzeren sledes, dat al lang bestond, begon rond het midden van de 19e eeuw een sport te worden. De oprichters waren verschillende niet nader genoemde Britten, die besloten om op een slee van een van de Alpenglijbanen te gaan.
Stap 2
Trouwens, de Alpen, vooral de Duitse en Oostenrijkse, waar de officieuze aankomst van een groep Engelse heren plaatsvond, veranderden uiteindelijk in een echt mekka voor sleeën. Zelfs de eerste Olympische wedstrijd, die een halve eeuw geleden plaatsvond, vond plaats op een alpenbaan in Innsbruck, Oostenrijk.
Stap 3
In professioneel taalgebruik betekent rodelen "downhill-competitie in een enkele of dubbele slee op een voorverharde ijsbaan." In 2014 verscheen een ander type - de teamrelais. Deelnemers aan de races liggen op hun rug en voeten naar voren, en dit is het belangrijkste verschil tussen een slee en een gerelateerd skelet. Daarin rijdt de atleet met de kop naar beneden langs de glijbaan.
Stap 4
De slee wordt alleen bestuurd met behulp van bepaalde lichaamsbewegingen. Of, in het geval van een paarrace, twee lichamen die het traject van de afdaling veranderen. Dergelijke schijnbare eenvoud is vaak zelfs het onderwerp van grappen. De baan in Olympic Sochi is bijvoorbeeld nogal frivool genoemd naar een professionele sportfaciliteit - "Sanki".
Stap 5
Rodelen kwam relatief recent in het officiële Olympische programma - in 1964. Vervanging, dankzij de goede wil van het Internationaal Olympisch Comité, het "zuster" skelet. Maar de debuutvakantie bleek nogal triest. Aan de vooravond van de eerste race crashte een van de atleten, de Brit Kazimierz Kej-Skrzypeski, op de alpine bobsleebaan.
Stap 6
De Oostenrijker Bert Isatish, voorzitter van de Internationale Rodelfederatie, wist zijn vorm weer niet zonder moeite te verdedigen. De eerste kampioen in Innsbruck-64 was de vertegenwoordiger van Duitsland Thomas Keller. De situatie veranderde niet veel in de volgende halve eeuw. De meeste Olympische medailles in sleeën worden nog steeds gewonnen door vertegenwoordigers van de Alpenlanden - Duitsland, Oostenrijk en Italië.
Stap 7
Sovjet-atleten-rodelen won het eerste en enige goud in 1980 in Lake Placid. Vera Zozulya uit Riga werd toen Olympisch kampioen. In Rusland begon deze sport in 1910 te worden ontwikkeld. De Russische Olympiërs maakten in 1994 hun debuut als apart team. De meest bekende onder de binnenlandse meesters van rodelsporten is de eigenaar van drie Olympische zilveren medailles (2006, 2014) Albert Demchenko.
Stap 8
Wat betreft het skelet, dat aanvankelijk zijn Olympische plaats verloor aan de slee en later terugkeerde naar het programma van de Spelen, begon hij zijn reis naar de grote sport in 1892. Het was toen dat een Engelsman genaamd Child een sportslee ontwierp, later een "skelet" genoemd.
Stap 9
Wedstrijd nr. 1 in extreme afdaling van de berg ondersteboven werd gehouden in 1905 in Oostenrijk. 23 jaar later maakte het skelet zijn debuut op de II Olympische Winterspelen in St. Moritz. De eerste kampioen was de Amerikaan Jennison Heaton, die ook zijn broer John voor was.
Stap 10
Het is merkwaardig dat de skeletonisten het tweede Olympische toernooi hielden in 1948, en opnieuw in St. Moritz. Anderhalf decennium later werd het skelet verdreven uit de Olympische "familie". Zijn plaats op de 64 Olympische Spelen werd gegeven aan rodelsporten. Ten slotte zagen de 2002 Salt Lake City Games hun tweede Olympische comeback. Misschien wel de laatste.
