In de jaren vijftig van de vorige eeuw gingen bijna alle hockeykeepers het ijs op zonder hun gezicht te verbergen. Ze hadden geen maskers. Het is moeilijk te geloven, maar het is een feit. De geschiedenis van het verschijnen van het masker in hockeymunitie en de verdere evolutie ervan is echt heel interessant.
Eerste experimenten met maskers
Het eerste gedocumenteerde geval van een gemaskerde keeper op het ijs dateert uit 1927. Het was een wedstrijd tussen varsityteams van vrouwen en de doelman die zijn gezicht durfde te verbergen was natuurlijk ook een vrouw - Elizabeth Graham. Het is interessant dat ze niet uit vrije wil een masker opzette (het was trouwens een schermmasker). Haar vader dwong haar het te doen. Hij heeft onlangs veel geld uitgegeven aan het gebit van zijn dochter en wilde tijdens een wedstrijd niet met een puck of een knuppel worden uitgeschakeld. Helaas maakte Graham geen carrière in hockey. Na haar afstuderen aan de universiteit stopte ze met deze sport.
In het NHL-seizoen 1929/1930 speelde Montreal Marrons-doelman Clint Benedict meerdere wedstrijden in een leren masker met een enorme neus, maar hij wees het uiteindelijk af.
Het is ook bekend dat op de Olympische Winterspelen van 1936 de doelman van het Japanse team Teiji Honma het ijs op ging met een honkbalmasker op. Maar dus wilde hij niet zijn gezicht beschermen, maar zijn bril (hij was bijziend en die moest hij dragen). In ieder geval heeft deze innovatie zijn team niet geholpen - ze verloren al hun wedstrijden.
Het is gemakkelijk uit te leggen waarom al deze maskers nooit aansloegen. Ten eerste waren ze geen hockey. En ten tweede verminderden ze het zicht en verslechterden het perifere zicht van de keeper.
Een andere poging om de gezichten van de keepers te beschermen werd gedaan in 1954. Vervolgens voorzag een Canadese vakman zes NHL-clubs van viziermaskers gemaakt van duurzaam transparant materiaal om te testen. Ze misten echter snel en de keepers, die ze tijdens de training hadden geprobeerd, besloten dat het beter was om het zonder hen te doen.
De geschiedenis van Jacques Plant en het eerste masker in de USSR
Pas na 1959 kwamen maskers geleidelijk in het hockeyleven. En daar droeg de Montreal Canadiens-doelman Jacques Plant, een van de beste keepers in de National Hockey League aller tijden, aan bij.
Op 1 november 1959, tijdens de volgende wedstrijd van het NHL-kampioenschap, trof de puck Jacques Plant in het gezicht, waarbij hij ernstig gewond raakte aan zijn neus en hevige pijn veroorzaakte. De wedstrijd werd stilgelegd en Plant ging naar de kleedkamer waar de dokters hem in orde brachten. In de kleedkamer vertelde hij teamcoach Blake dat hij niet zou terugkeren naar het ijs zonder het masker dat hij al tijdens de training had gebruikt (dit masker van glasvezel en rubber is ooit gemaakt en door een van zijn fans aan Plant gepresenteerd). Blake was er tegen, maar Plant stond erop. Montreal had geen reservekeeper en de coach moest akkoord gaan met de voorwaarden van Plant. Eerst werd Jacques uitgelachen, een lafaard genoemd, maar uiteindelijk begonnen ze zijn voorbeeld te volgen.
De laatste NHL-wedstrijd waarin de doelman zonder masker speelde was op 7 april 1974. We hebben het in dit geval over de keeper van de Pittsburgh Penguins Andy Brown. Tot het einde toe bleef hij trouw aan zijn principes.
Wat de Sovjet-Unie betreft, begon de keeper van de opstandingschemicus Anatoly Ragulin een masker te dragen voor alle anderen (in 1962). De omstandigheden dwongen hem hiertoe: vóór Ragulin dreigde het gezichtsvermogen volledig te verliezen door de volgende slag van de puck. Een masker voor hem is trouwens gemaakt van een oude stalen buste door een zekere bekende raketmotorspecialist.
Verdere evolutie van keepersmaskers en -helmen
Ook de legendarische doelman Vadislav Tretiak droeg bij aan de verbetering van het keepersmasker. In 1972, tijdens de legendarische superserie USSR-Canada, betrad Tretyak de ijsarena met een hockeyhelm met een gebogen beschermend rooster ervoor. Een paar jaar later verfijnde Dave Dryden de vondst van de Sovjet-doelman - hij verwijderde de elementen die zijn gezicht bedekten van zijn eigen plastic masker en verving ze door een metalen gaas. Zo heeft de keepershelm juist een moderne uitstraling gekregen. Het is in deze helmen dat alle professionele keepers tegenwoordig spelen.
Er moet aan worden toegevoegd dat de maskers lange tijd monochromatisch waren - bruin of wit. Halverwege de jaren zestig introduceerde Boston Bruins-doelman Jerry Chivers een nieuwe mode. Tijdens het seizoen gebruikte Chivers een viltstift om de puck te markeren en markeringen op het masker te plakken, en al snel was er geen lege ruimte meer op. Maar tegelijkertijd werd ze heel ongewoon en interessant.
Sindsdien is het schilderen van maskers gemeengoed geworden. Tegenwoordig kun je keepersmaskers zien met heldere en ongebruikelijke kleurencombinaties, met afbeeldingen van formidabele dieren, schedels, sterren, stripfiguren, filmpersonages, enz.
