De Braziliaanse voetballer Ronaldo Luis Nazario de Lima is het grootste deel van zijn carrière de nummer 9. In de klassieke voetbalformatie is de negen de spits. Zijn enige taak op het veld is doelpunten maken. Ronaldo was een van de laatste prominente vertegenwoordigers van deze rol, die onlangs een zeldzaamheid is geworden in het wereldvoetbal.
O Fenomeno
In de finale van het wereldkampioenschap voetbal 1994 in de Verenigde Staten versloeg Brazilië Italië na strafschoppen. De Brazilianen vieren de overwinning en geven de gewonnen trofee van hand tot hand. Romario, Dunga, doelman Taffarel en andere sterren trekken ieders aandacht. Er was ook een zeventienjarige jongen met een gapende glimlach in dat team, voor wie die overwinning slechts het startpunt zou zijn in zijn schitterende carrière.
Ronaldo begon zijn carrière in het amateurteam "San Cristovan" uit Rio de Janeiro. Maar al op 16-jarige leeftijd tekende hij zijn eerste professionele contract bij de club Cruzeiro. En al snel volgden aanbiedingen uit Europa. Kort voor het WK in de VS tekende Ronaldo een Nederlands contract bij PSV uit Eindhoven.
Wereldfaam kreeg Ronaldo tijdens zijn optreden voor het Spaanse Barcelona, waar hij in 1996 naar toe verhuisde. In hetzelfde jaar werd Ronaldo voor het eerst erkend als de beste voetballer ter wereld. Tegelijkertijd bleef de bijnaam O Fenomeno hem bij. Toen de relatie met Barcelona verzuurde, verhuisde de speler naar het Italiaanse Inter. Hier speelde ik trouwens een korte tijd niet onder mijn favoriete negende, maar onder het tiende nummer. Met deze club won Ronaldo de UEFA Cup en werd hij voor de tweede keer op rij uitgeroepen tot Wereldvoetballer van het Jaar.
Op het WK 1998 in Frankrijk werd Ronaldo de belangrijkste ster van zijn nationale team. Het toernooi begon goed voor hem. De Brazilianen bereikten opnieuw de finale en Ronaldo zelf maakte onderweg vier doelpunten. In de beslissende wedstrijd met de gastheren van het kampioenschap was Ronaldo vanwege ziekte echter slechts een schaduw van zichzelf. In de finale versloegen de Fransen, grotendeels dankzij het inspirerende spel van Zinedine Zidane, de Brazilianen.
Die ziekte was de eerste in een reeks lichamelijke problemen die de aanvaller in de daaropvolgende jaren overkwam. Al snel volgden twee ernstige knieblessures, waarvan de tweede, in de noodlottige wedstrijd met Lazio, Ronaldo permanent van het voetbal excommuniceerde.
Terugkeer van het fenomeen
Na die noodlottige blessure speelde Ronaldo bijna twee jaar niet. Hij keerde triomfantelijk terug naar het voetbal tijdens het WK 2002 in Japan en Korea. Het Braziliaanse nationale team, onder leiding van hem, Rivaldo en Ronaldinho, won voor de vijfde keer in de geschiedenis de landstitel. En Ronaldo schoot acht goals in het doel van de tegenstander. Voor deze bijdrage aan de overwinning werd hij voor de derde keer erkend als de beste voetballer ter wereld.
Ronaldo bracht de volgende vijf seizoenen door bij Real Madrid. Hij betrad het veld samen met Zinedine Zidane, Luis Figo, Raul, Roberto Carlos en andere spelers van die geweldige line-up. Daarna speelde hij korte tijd bij Milaan.
Het verblijf bij de club uit Milaan eindigde met opnieuw een zware knieblessure en een terugkeer naar Brazilië. Veel experts en fans geloofden dat Ronaldo nooit zou terugkeren. Maar hij trainde en spaarde geen moeite. Verschillende grote Europese clubs hebben interesse getoond in de herstelde Ronaldo. Hij tekende een contract bij het Braziliaanse Corinthias, waar hij nog een aantal succesvolle seizoenen doorbracht.
