Mike Tyson is een Amerikaanse professionele bokser, de beroemdste en meest herkenbare ter wereld, wiens naam een begrip is geworden. In het boksen speelde Tyson in de zwaargewichtcategorie, tijdens zijn carrière verdiende hij de titel van de Absolute Wereldkampioen en vier kampioensriemen volgens versies: WBA, WBC, IBF en The Ring.
Tijdens zijn professionele carrière had Mike Tyson 58 gevechten, won 50 overwinningen, 44 knockouts, waaronder technische, leed 6 nederlagen, 2 gevechten bleven zonder resultaat.
De knock-outcarrière van Mike Tyson
Het eerste professionele gevecht in de sportcarrière van Mike Tyson vond plaats op 5 maart 1985. Mike's tegenstander was Hector Mercedes, die hij versloeg door TKO. In 1985 vocht hij 15 gevechten, allemaal gewonnen door knock-out.
Voor zijn eerste kampioenschapsgevecht, dat plaatsvond in november 1986, wist Tyson 12 gevechten te vechten. In januari 1986 won hij een TKO-overwinning van 5 ronden op Mike Jameson, die de eerste vechter werd die 5 ronden meeging in een gevecht met Tyson. De tweede overlevende Jesse Ferguson, Mike brak zijn neus, Jesse werd gediskwalificeerd in de 6e ronde.
In mei 1986 ging hij uit met James Tillis, een voormalige titeluitdager. Dit gevecht was het eerste professionele gevecht van Tyson dat 10 ronden duurde. Dienovereenkomstig werd Tillis de eerste bokser die 10 ronden meeging in een gevecht met Mike. De overwinning werd met eenparigheid van stemmen toegekend aan Tyson.
Slechts 17 dagen na het gevecht met Tillis versloeg hij Mitch Green, die net als Tyson opgroeide in Brownsville en, volgens de legende, deel uitmaakte van de vijandige bende. Hiervoor sloeg Tyson hem eerst een mondstuk en vervolgens een gouden tand, de overwinning werd met eenparigheid van stemmen toegekend.
In juli van hetzelfde jaar vond er een gevecht plaats tussen twee op dat moment de meest opvallende en veelbelovende boksers Mike Tyson en Marvis Fraser, de zoon van de beroemde zwaargewicht kampioen Joe Fraser. Dit gevecht was het kortste gevecht in de hele professionele carrière van Tyson, hij versloeg zijn tegenstander in slechts 30 seconden.
In november vocht hij zijn eerste kampioenschapsgevecht tegen regerend WBC-wereldkampioen Trevor Berbick. Het gevecht duurde slechts 2 ronden, Tyson won door knock-out en werd wereldkampioen.
In het voorjaar van 1987 wordt Mike de WBA-wereldkampioen door James Smith te verslaan in een gecombineerd gevecht.
In mei 1987 verdedigt Tyson met succes de kampioenstitel door uitdager Pinklon Thomas uit te schakelen, die nog nooit had gewonnen
was niet eens in de nacht.
In augustus wordt hij de onbetwiste WBC- en WBA-wereldkampioen door Tony Tucker te verslaan in een gevecht dat The Ultimate heette.
In oktober versloeg "Iron Mike" Olympisch kampioen Tyrell Biggs in ronde 7, waarmee hij aan iedereen bewijst dat hij ook in staat is om de Verenigde Staten te vertegenwoordigen op de Olympische Spelen.
In januari 1988 versloeg hij de legendarische Larry Holmes, die nog nooit was uitgeschakeld voor het gevecht met Tyson.
In maart van hetzelfde jaar versloeg hij, ter verdediging van de titel, de sterkste voormalige kampioen Tony Tubbs in ronde 2.
In juni 1988 versloeg hij Michael Spinks en werd de onbetwiste wereldkampioen zwaargewicht.
In februari 1989 verslaat Tyson de sterkste zwaargewicht uit Groot-Brittannië Frank Bruno door technische knock-out.
Vier boksers gingen met pensioen nadat ze waren verslagen door Mike Tyson: Trent Singleton, Benjamin Sterling, Michael Spinks, Frank Bruno.
In de vroege zomer van 1989 verdedigde hij opnieuw met succes zijn titel door de Amerikaanse kampioen Carl Williams te verslaan.
In 1990 verloor Tyson door problemen met alcohol de titel van kampioen en moest hij opnieuw vechten voor de plaats van de uitdager. Olympisch kampioen Henry Tillman werd Mike's tegenstander. Hij versloeg Tillman door duidelijke knock-out aan het einde van de 1e ronde. In december van hetzelfde jaar versloeg hij de prospect van Alex Stewart in ronde 1.
Mike's knock-outs na gevangenisstraf
Nadat Mike Tyson in 1995 terugkeerde naar de ring, versloeg hij de ongeslagen bokser Buster Mathis Jr.
In september 1996 ontmoette Tyson WBA-wereldkampioen Bruce Seldon. Zijn Mike viel in de eerste ronde uit, won de WBA-titel en verdiende $ 25 miljoen.
Tysons goede vriend, de beroemde rapper Tupac Shakur, werd op 7 september 1996 doodgeschoten nadat hij en zijn kameraden terugkwamen van het kijken naar het gevecht tussen Mike Tyson en Bruce Seldon.
In januari 1999 ontmoet Mike de Zuid-Afrikaanse bokser François Botha en slaat hem knock-out in een zeer nerveus gevecht aan het einde van de 5e ronde.
In februari 2003 versloeg Tyson Clifford Etienne in de 1e ronde, deze knock-out was de laatste in de professionele carrière van "Iron Mike".
Hieraan moet worden toegevoegd dat Tyson tijdens zijn amateur-bokscarrière 60 gevechten doorbracht, 54 won en 6 verloor, hoeveel overwinningen werden behaald door knock-out is onbekend.
