Tennis is op het eerste gezicht een vrij eenvoudige en ongecompliceerde sport. Maar in feite heeft het, zoals alle professionele sporten, duidelijke regels en zijn eigen regels, en de lijst van de laatste is zeer divers.
Tennis Basis
Het belangrijkste verschil tussen tennis en de meeste andere sporten is het ontbreken van een duidelijk tijdschema. Wedstrijden zijn niet beperkt in tijd en kunnen plaatsvinden binnen 30 minuten of enkele uren. Bij tennis kan er geen sprake zijn van gelijkspel, elke ontmoeting gaat door totdat een van de tegenstanders wint. De overwinning wordt toegekend aan de speler die tijdens de vergadering een bepaald aantal punten scoort. In verschillende toernooien verschillen de voorwaarden voor deze overwinning enigszins van elkaar.
Het gebied waar atleten elkaar ontmoeten is een tennisbaan. De lengte van het speelveld is altijd 23,77 meter, de breedte voor enkelspel is 8,23 meter en voor dubbelspel 10,97 meter. De tennisbaan varieert ook in dekking. Het meest voorkomende type baan is gras. Er zijn ook aarde en hard. De spelregels veranderen niet afhankelijk van de dekking, niettemin moeten de deelnemers verschillende tactische en strategische technieken gebruiken tijdens de competitie op verschillende ondergronden.
Game Set Match
Om de wedstrijd te winnen, moet een van de tegenstanders twee van de drie sets winnen (in grote herentoernooien - drie van de vijf mogelijke sets). De set is verdeeld in games, om de set te winnen moet je 6 games winnen, op voorwaarde dat de tegenstander er vier of minder heeft. Om een spel te winnen, moet een speler vier gewonnen ballen aan zijn account toevoegen, terwijl het tellen van de verdiende ballen nogal vreemd lijkt: de eerste bal is 15, de tweede is 30, de derde is 40, en nadat het vierde spel is afgelopen en wordt opgenomen in de activa van de winnende speler.
In het geval dat beide spelers drie doelpunten in een wedstrijd winnen (score 40-40), worden punten gespeeld volgens het "over-under"-principe. De score 40-40 wordt "even" genoemd en spelers moeten een "voordeel" verdienen, dat wordt aangeduid met Latin A of AD. De tennisser die het voordeel heeft bij het winnen van de bal, wint het spel. Als de tegenstander de bal wint, wordt deze opnieuw "even" verklaard (score 40-40) en dit gaat door totdat een van de tegenstanders de bal met voordeel wint (AD-40). In woorden, alles lijkt een beetje verwarrend, maar kijk gewoon 1-2 wedstrijden en alles wordt duidelijk.
Als de tegenstander vijf games heeft gewonnen, gaat de wedstrijd door totdat een van de deelnemers twee games op rij wint (7-5 games in de set). Soms zijn er gevallen waarin tegenstanders, niet in het minst inferieur aan elkaar, elk 6 games winnen. In dit geval wordt een "tiebreak" toegewezen om de winnaars te identificeren.
Tie-break wordt gespeeld tot 7 gewonnen ballen, maar op voorwaarde dat de tegenstander er twee minder heeft. Als een van de spelers het cijfer van 7 gewonnen ballen heeft bereikt, maar zijn tegenstander heeft 6 gewonnen ballen, dan gaat de rally door totdat een van de spelers een kloof van twee doelpunten heeft gemaakt. Aangezien tenniswedstrijden geen tijdslimiet hebben, kan de vasthoudendheid van de spelers wedstrijden urenlang gaande houden en kunnen tiebreakscores vijftien of meer doelpunten bereiken.
In sommige toernooien (bijvoorbeeld de US Open) worden tiebreaks gespeeld tot minimaal 13 gewonnen doelpunten. In het dubbelspel kan een tie-break worden gebruikt zonder een voorlopige set, dat wil zeggen dat in plaats van een beslissende set onmiddellijk een tie-break wordt gespeeld.
Tennisvereniging
Alle grote toernooien en uitdagingen met mannelijke atleten worden georganiseerd door de Association of Professional Tennis Players (ATP). De organisatie verscheen in 1972 om de voorbereiding van toernooien uit te voeren en de rechten van professionele tennissers te beschermen. Ook bemiddelt zij bij diverse geschillen tussen sporters en andere aan deze sport gerelateerde organisaties.
De structuur van de toernooien is verdeeld in vijf competitiefasen:
- De finale van de wereldtournee is de meest prestigieuze etappe van de competitie; atleten die gedurende het jaar de beste resultaten hebben laten zien in andere competities nemen deel aan het toernooi.
- De Masters 1000 is het op één na belangrijkste toernooi in de structuur van de ATP en bestaat sinds 1990. Voor het winnen van wedstrijden die zijn opgenomen in de Masters 1000, ontvangen deelnemers duizend punten in de persoonlijke beoordeling bij professionele mannen.
- World Tour 500 - tenniscompetities die sinds 2009 in verschillende landen en op alle terreinen worden gehouden. In totaal zijn er 13 verschillende toernooien binnen de "500 ronde". Voor de overwinning in hen noteren atleten 500 punten op de ATP-wereldranglijst.
- World Tour 250 is niet de belangrijkste categorie van professionele herentennistoernooien, maar wel de meest diverse. Deze categorie omvat 40 verschillende competities die over de hele wereld worden gehouden. Het winnen van een van deze toernooien levert 250 punten op voor de atleet.
- ATP-uitdager. Deze categorie omvat meer dan 150 verschillende "Challengers" over de hele wereld. Deze categorie wedstrijden is in de eerste plaats bedoeld voor beginnende en onervaren tennissers. Kleine prijzenpotten trekken meestal geen internationaal bekende atleten aan, maar deze competities geven nieuwkomers de mogelijkheid om eerste ratingpunten te verdienen, zichzelf te laten zien en fans te werven.
Voor deelname aan een van de genoemde etappes krijgen atleten punten, die uiteindelijk de positie van een tennisser op de ATP-wereldranglijst weerspiegelen. Het winnen van het Grand Slam-toernooi levert de meeste punten op - tweeduizend punten tegelijk. Dan komt de finale van de wereldtour - 1000 en de Olympische Spelen - 750 punten. De punten verdiend in verschillende uitdagers variëren van 80 tot 125.
Vrouwentennisvereniging
De analoog van de ATP voor vrouwen is de WTA, de structuur en principes van de organisatie lijken erg op elkaar. De WTA werd een jaar later opgericht dan zijn mannelijke tegenhanger, in 1973.
De structuur van de damescompetities is heel anders dan die van de heren en bestaat uit zes categorieën.
- Het Grand Slam-toernooi is een serieuze en prestigieuze wedstrijd, om te winnen waarin, zoals in de "mannelijke versie", de deelnemers 2000 punten krijgen voor de beoordeling.
- Finalekampioenschap A. Voor de titel die in dit stadium wordt gewonnen, ontvangen de atleten 750 punten in het enkelspel en 1500 punten voor het winnen in het dubbelspel.
- Finale Kampioenschap B. In competities uit deze categorie kunnen tennissers 260 punten verdienen. In dubbelspeltoernooien van categorie B worden geen ratingpunten gegeven.
- Premier Series - toernooien die het hele jaar door over de hele wereld plaatsvinden, behoren tot deze categorie. Afhankelijk van het niveau van de competitie en het aantal deelnemers ontvangen toernooiwinnaars 470 tot 1000 punten op hun rating.
- Internationale serie. Toernooien in deze categorie vinden ook over de hele wereld plaats, maar hebben minder gewicht op professioneel niveau. Voor het winnen van een toernooi uit een internationale serie ontvangen atleten 280 punten op hun vermogen.
- De WTA 125k-serie omvat zes toernooien waarin onervaren atleten zich kunnen bewijzen. Het prijzengeld van de wedstrijd is 125 duizend dollar. Voor het winnen van een van de toernooien ontvangen deelnemers 160 persoonlijke punten.
ITF Women's Tour Competities - Competities in deze categorie zijn voornamelijk bedoeld voor beginners en onervaren atleten. Deelname aan hen geeft je de mogelijkheid om ratingpunten te verdienen zonder hoge concurrentie en druk van wereldtennissterren. Afhankelijk van het niveau van het evenement krijgen de winnende deelnemers 12 tot 150 ratingpunten. Het prijzengeld van de competitie is 15 duizend dollar voor het laagste niveau en 100 duizend voor de hogere.
