Roeien werd in 1900 als mannenwedstrijd opgenomen in het programma van de Olympische Zomerspelen. De wedstrijd onder vrouwen begon in 1976 in Montreal. Deze sport is een cyclische.
Tijdens roeiwedstrijden zitten sporters met hun rug in de rijrichting. Dit is het belangrijkste verschil met kanoën en kajakken.
Er zijn twee soorten boten waarop roeiers varen: swing en twin. Op schommelboten zitten atleten aan beide kanten van het bord en elke rij slechts één riem. Bovendien kunnen deze schepen twee, vier of acht roeiers hebben. Op het tweede schip bewegen de deelnemers zich met behulp van twee riemen. Deze boten hebben de volgende opties voor het aantal atleten aan boord: één, twee of vier.
Een stuurman kan worden aangesteld als onderdeel van een team. Het geslacht moet hetzelfde zijn als dat van de hoofdsamenstelling. Dit is een voorwaarde voor deelname aan de Olympische Spelen, al is het bij andere roeiwedstrijden niet van belang.
Lichte bootwedstrijden worden apart gehouden. Dergelijke heats zijn sinds 1996 geïntroduceerd.
De racebaan is een rechte lijn van 2 km.
Dit type competitie onderscheidt zich door het interessante feit dat de beste resultaten van het passeren van de racebaan niet worden geregistreerd als records, en dit is waar, omdat de tijd om een bepaalde afstand te overwinnen kan worden verlengd door factoren die onafhankelijk zijn van de atleten. Deze omvatten de richting en kracht van de wind, de temperatuur van het water, de intensiteit en richting van de stroming en zelfs de mate van vervuiling van het reservoir waarin de wedstrijd wordt gehouden.
Roeien is vooral populair geworden in Rusland, de VS, Australië, Nieuw-Zeeland, Roemenië en West-Europa.
Onder de beste mannelijke roeiers kan de Engelsman Steve Redgrave worden onderscheiden. Hij nam deel aan vijf Olympische Spelen en bracht zijn land 5 gouden medailles en 1 bronzen. Het beste resultaat bij de vrouwen is voor de Roemeense Elisabeth Lipa-Olenyuk, die op 6 Olympiades 5 gouden, 3 zilveren en 1 bronzen medailles behaalde.
