De Olympische Spelen van 1956, gehouden in de Italiaanse stad Cortina D'Ampezzo, gingen de geschiedenis in met de introductie van veel knowhow. Bij deze spelen werden met name voor het eerst live televisie-uitzendingen gehouden en hier werd voor het eerst sponsoring aangetrokken voor de organisatie en het houden van de Olympische Spelen.
De spelen werden gehouden van 26 januari tot 5 februari. De stad Cortina d'Ampezzo zou in 1944 de hoofdstad van de Olympische Spelen zijn. Maar de Tweede Wereldoorlog bracht zijn eigen aanpassingen aan in de plannen van het Internationaal Olympisch Comité. Na de oorlog verloor Cortina d'Ampezzo het recht om de spelen te organiseren in 1948 aan St. Moritz en in 1952 aan Oslo. Het Italiaanse winterresort kreeg de eer om deze internationale wedstrijden pas in 1956 te organiseren.
Geen wonder dat de leiders van Cortina zo hard hebben gevochten voor de eer om de VII Olympische Winterspelen te mogen organiseren. Voor de eerste keer slaagden ze erin om sponsors aan te trekken voor de organisatie en uitvoering van wedstrijden van dit niveau. Daarvoor viel de volledige financiële last op de schouders van het gastland. Hier werden ook de eerste televisie-uitzendingen gehouden: kijkers in 22 landen konden live-records bekijken terwijl er records werden gevestigd.
De infrastructuur die speciaal voor de Olympische Spelen werd gecreëerd, was niet minder verbazingwekkend. Speciaal voor 1956 werd in Cortina d'Ampezzo een 12.000ste ijsstadion, een nieuwe springplank, een schaatsbaan op een drijvende ijsschots gebouwd, waar veel nieuwe wereldrecords werden gevestigd. De locatie van de Olympische locaties was zo uitgedacht dat ze op loopafstand van elkaar waren. Aan alles is gedacht voor het gemak van kijkers, sporters en tv-mensen. Het embleem van de VII Olympische Winterspelen was een ster gestileerd als een sneeuwvlok, in het midden waarvan de Olympische ringen waren geplaatst.
Het aantal deelnemers was voor die tijd een record: 821 atleten uit 32 landen, waarvan 687 mannen en slechts 134 vrouwen. Een ander kenmerk van deze Olympische Spelen was de allereerste deelname van Sovjetatleten en -teams uit de DDR, Bolivia en Iran. Er waren geen grote veranderingen in het sportprogramma: de afstand van de mannenskirace werd teruggebracht tot 15 km en alle demonstratiesporten verdwenen. Er werden 24 sets medailles gespeeld.
Het Sovjet-team claimde geen groot aantal medailles, maar zijn allereerste optreden was een echte triomf: 7 gouden medailles, 3 zilveren en 6 bronzen medailles. Als gevolg hiervan behaalde de USSR de eerste plaats in zowel het totale aantal onderscheidingen als het aantal gouden medailles. De tweede op de VII Olympische Winterspelen waren de Oostenrijkers met 4 gouden en bronzen en 3 zilveren, en de derde - de Finnen (drie gouden en zilveren en één bronzen medaille). De Noren, die eerder vol vertrouwen de vijf Olympische Spelen hadden geleid, werden slechts zevende.
