Heb je ooit de stroming van een rivier of de golven van de zee gezien, of hoe de wind bomen of gras in een veld schudt? Heb je het geluid van de regen gezien? Hoe trommelen dan de regendruppels op de bladeren van bomen en plassen? Heb je ooit gezien hoe de wind droog gebladerte blaast of zijn geluid hoorde in de takken van enorme dennen? Ooit een steenslag in de bergen gehoord? Voelde u de beving van de aarde onder uw voeten tijdens een aardbeving, de krachtige bevingen? Als je dit nog nooit eerder hebt gedaan, doe het dan. Observeer de natuur. Nadat de kever op de grond kruipt. Of een vogel die vliegt - probeer het geluid van zijn vleugels te horen. Luister goed naar het geruis van de beek. Of raak de door de zon verwarmde stenen aan - voel hun warmte.
En als je voorzichtig bent in je observaties, zul je verbazingwekkende dingen ontdekken die je eerder niet opmerkte. Of ze wisten het in hun kinderjaren, maar vergaten het. Je zult zien dat de wereld om je heen leeft. De natuur om je heen leeft. En alles is constant in beweging. Deze beweging maakt haar tot leven. Zelfs wat op het eerste gezicht statisch lijkt, is in feite constant in beweging. Bomen en gras groeien en sterven af. In hun plaats groeit een ander gras, nieuwe bomen. Rivieren en beken veranderen hun kanalen. Zelfs bergen groeien of sterven. De aarde verandert voortdurend van topografie.
En je kunt oneindig lang naar de natuur kijken. En dat is alles, want de natuur is harmonieus. De ogen worden nooit moe van het kijken naar de zee of wolken, bomen of bloemen. Niemand ergert zich ooit aan het geluid van de wind of het geluid van de regen, het kabbelen van de golven. Integendeel, het kalmeert zelfs, vult zich met harmonie. Zelfs het geluid van onweer of onweer is aangenaam voor het oor.
En de geuren van het bos, kruiden, wilde bloemen? Ze zijn natuurlijk en aangenaam voor elke persoon.
Deze harmonie, deze oorspronkelijke natuurlijkheid is inherent aan de natuur. In tegenstelling tot wat een persoon doet.
Alles wat door de mens is gemaakt, in vergelijking met de natuur, bevat alleen subjectieve informatie. En op de een of andere manier, maar de creaties van de mens, de creaties van zijn geest, brengen disharmonie in de natuur. Als de creaties van de natuur harmonieus in de omgeving passen, dan zien de creaties van de menselijke geest er disharmonisch uit tegen de achtergrond van de natuur. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het feit dat de menselijke geest, het werk van de geest, subjectief van aard is - de geest neemt vrede en schoonheid alleen waar binnen het kader van zijn waarneming. En hoe meer de geest de natuur, de wereld, waarneemt als iets dat het kan gebruiken, hoe meer disharmonie het in de wereld brengt. Er is een conflict tussen de natuur en de mens.
Maar de mens is niet de koning van de natuur en ook niet de meester ervan. De mens conditioneert zichzelf alleen door zijn activiteit, maar hij kan de wetten van de levende natuur niet overtreden. Hoewel hij zichzelf boven de natuur stelde, scheidde hij zich ervan af, maar hij maakt er nog steeds deel van uit. Hij maakt deel uit van de levende wereld van de natuur. In hem is iets waaraan hij zelf niet onderworpen is - dit is zijn leven.
Een mens weet niet hoe hij wordt geboren, hoe hij leeft en hoe hij sterft. Hij bestudeerde de fysiologische processen die in hem plaatsvinden, maar dit zijn slechts observaties. Hij weet nu hoe het werkt, maar hij weet niet waarom het werkt. Een mens weet niet waar zijn leven en alle levende natuur op gebaseerd zijn. Welke wetten.
Daarom besteedt yoga als wetenschap van de menselijke natuur veel aandacht aan de ademhaling.
Ademen is de basis van het leven, de bron ervan. Wanneer een persoon wordt geboren, ademt hij voor het eerst uit en bij de komst van de dood maakt hij zijn laatste adem uit. Dit is wat een persoon levend maakt, hem een deel van de natuur maakt. Ademen is niet afhankelijk van een persoon - het leeft zijn eigen parallelle leven. Een persoon merkt het niet - het is zo natuurlijk.
Ademen is dezelfde beweging van het leven als een rivier of wind. Het is in hetzelfde ritme met de omringende ruimte, met de omgeving. Maar het is met ademen dat de kwaliteit van leven wordt geassocieerd. Een mens kan het niet helpen ademen, maar hoe hij ademt, hoe zijn ademhaling is afgestemd op de wereld, hangt van hem af.
Kijk hoe de natuur werkt. Bekijk haar processen. De wereld ademt de hele tijd - en haar inademing en uitademing zijn de eb en vloed van de zeeën, de verandering van dag en nacht, zomer en winter, geboorte en dood. En onze adem heeft ook zijn eigen cycli, zoals de cycli van de natuur. Met de inademing worden we geboren en met de uitademing sterven we. Door in te ademen, ademen we leven in onszelf, en met uitademing ademen we leven uit onszelf. En dit proces is eindeloos. Zo leven bomen en stenen. Dit is hoe zeeën en oceanen ademen. Dit is hoe de maan rond de aarde beweegt - zijn eeuwige metgezel. Zo beweegt de aarde om de zon. En de zon staat rond het centrum van onze melkweg. En dit magische proces is eindeloos.
En als we ons bewust worden van onze ademhaling, komen we tot het bewustzijn van het leven om ons heen. Hoe meer we vertrouwen op wat de geest ons dicteert, hoe meer we ons van de natuur verwijderen. Hoe meer we de wereld voelen, hoe meer we de afstand tussen ons en de wereld verkleinen. Door onze adem in één ritme met de natuur te brengen, haar te synchroniseren met de natuur, krijgen we het gevoel van onszelf als een deel van de aarde, een deel van haar levens- en doodsprocessen.
Door zijn adem te voelen, het kloppen van zijn hart, de beweging van het bloed door de aderen, nadert een persoon de bron van dit leven, dat zich in hemzelf bevindt. Hij bereikt de volheid van het leven, de natuurlijkheid. Komt tot de schoonheid en harmonie van interne en externe kwaliteiten die hem in staat stellen verder te gaan dan zijn mogelijkheden. Zelf doen - een kans. Een kans om je potentieel, je bewustzijn tot eindeloze hoogten te laten groeien.
