In 1924 viert de sportgemeenschap de 100ste verjaardag van de eerste Olympische Spelen voor Doven. Met hen begon de geschiedenis van moderne toernooien, waarvan de deelnemers om verschillende redenen alleen atleten met een handicap zijn. De officiële naam van dergelijke Spelen is Paralympics. Ze worden onmiddellijk na de voltooiing van de Olympische Zomer- en Winterspelen op hetzelfde sportterrein gehouden.
instructies:
Stap 1
Berlijn werd de geboorteplaats van sportorganisaties voor gehandicapten. Hier ontstond in 1888 de eerste sportvereniging voor mensen met ernstige lichamelijke problemen. Degenen die de mogelijkheid werden ontnomen om niet alleen samen met gezonde concurrenten te presteren, maar zelfs om te trainen.
Stap 2
Niet alle gehandicapte atleten werden lid van de club in de hoofdstad van Duitsland, maar alleen dove. Met de deelname van atleten met gehooraandoeningen, werden van 10 tot 17 augustus 1924 de eerste wedstrijden gehouden in Parijs, die de organisatoren de "Olympische Spelen voor Doven" noemden.
Stap 3
Atleten uit negen Europese landen namen deel aan het Franse toernooi. Vertegenwoordigers van België, Groot-Brittannië, Hongarije, Italië, Nederland, Polen, Roemenië, Frankrijk en Tsjechoslowakije streden om medailles in wielrennen, atletiek, zwemmen, schieten en voetbal.
Stap 4
Op een van de wedstrijddagen, 16 augustus, werd in Parijs een sportcommissie voor doven opgericht. Later waren er vertegenwoordigers uit verschillende andere landen. Waaronder de enige vertegenwoordiger van het socialistische blok - Joegoslavië.
Stap 5
Games van moderne Paralympiërs worden gehouden in veel sporten die bekend zijn bij fans, maar rekening houdend met de fysieke kwalen van hun deelnemers. Met name biatlon, langlaufen, alpine skiën, rolstoelcurling en sleehockey (op speciale sleeën met deelname van spelers zonder benen) worden gehouden op de Winter Paralympics.
Stap 6
Summer Paralympians concurreren in sit-down basketbal, volleybal en tennis, maar ook in verschillende disciplines van atletiek, powerlifting, zeilen, zwemmen, schieten en andere sporten. De categorieën deelnemers worden gevormd door het International Paralympic Committee.
Stap 7
Er zijn geen speciale beperkingen voor toelating tot de wedstrijd. In verschillende groepen presteren atleten, afhankelijk van het type ziekte, zonder ledematen, met verwondingen aan het ruggenmergstelsel en problemen met zien en horen. Trouwens, er zijn professionals onder de Paralympiërs.
Stap 8
Zo slaagde de beroemde Zuid-Afrikaanse atleet Oscar Pistorius, die zijn benen niet heeft en perfect op prothesen loopt, er zelfs in om deelnemer te worden aan de klassieke Olympische Spelen in Londen. Een viervoudig Russisch Paralympisch kampioen Alexei Ashapatov speelde ooit in de Super League volleybal.
Stap 9
Het goede idee om mensen met blessures van het bewegingsapparaat kennis te laten maken met sport, kwam voor het eerst bij de Engelse arts Ludwig Guttman in 1944 op. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij in het revalidatiecentrum voor dergelijke patiënten in Stoke Mandeville, waar piloten van de Britse luchtmacht werden behandeld.
Stap 10
Vier jaar later werden hier op initiatief van Dr. Ludwig Guttmann de eerste Stoke Mandeville Games gehouden. 16 militairen namen deel aan boogschietwedstrijden. Sinds 1952 is het toernooi een traditie geworden in Engeland.
Stap 11
Hij trok al snel de aandacht van de hoofden van het IOC, het Internationaal Olympisch Comité. In de 56e reikte het IOC het organisatiecomité van de Stoke Mandeville Games zelfs een speciale beker uit voor 'het tot leven brengen van de Olympische idealen'. De laatste toenadering tussen Paralympische sportliefhebbers en het Internationaal Olympisch Comité vond plaats in 1960.
Stap 12
Na de voltooiing van de Zomerspelen in Rome werden hier wedstrijden gehouden met de deelname van 400 gehandicapte atleten uit 23 landen van de wereld. Dit toernooi werd door het IOC erkend als de eerste echte Paralympische Zomerspelen. Een soortgelijk wintertoernooi #1 werd gehouden op de 76e plaats in Innsbruck.
Stap 13
Een van de belangrijke verschillen tussen de twee Olympische toernooien in de Italiaanse hoofdstad was dat vertegenwoordigers van de USSR niet aan de tweede deelnamen. Immers, officieel gehandicapte mensen, en nog meer zulke atleten, bestonden niet in het Sovjetland, er was nergens om ze te oefenen.
Stap 14
De echte doorbraak vond pas in het begin van de jaren tachtig plaats. Het Internationale Coördinatiecomité van de Wereldorganisatie voor Sporten voor Gehandicapten, opgericht in 82, leidt al tien jaar Paralympiërs over de hele wereld.
Stap 15
Sinds de Spelen van Calgary en Seoul in 1988 zijn de Paralympische Spelen verplicht in de steden en stadions waar de Olympische Winter- en Zomerspelen net zijn afgelopen. Vier jaar later werd het International Paralympic Committee een van hun organisatoren.
Stap 16
Trouwens, volgens de regels zouden de Paralympics "Paralympics" moeten heten. Maar functionarissen van het IOC verzetten zich hiertegen. Volgens sportfunctionarissen schendt de letter "O" in de naam de exclusieve rechten van de commissie op de merken "Olympiada" en "Olympic".
Stap 17
Russische atleten nemen sinds 1996 deel aan de Paralympische Spelen. De Spelen van 2014 in Sochi werden uitstekend voor binnenlandse atleten. Ons team won er 80 medailles mee, waaronder 30 gouden, en werd daarmee de eerste in de onofficiële teamcompetitie.
Stap 18
En het beste resultaat op de Summer Paralympics was de tweede plaats in Londen 2012. Op rekening van de Russen in de hoofdstad van Engeland waren er 102 onderscheidingen, waaronder 36 van de hoogste waardigheid. Alleen het Chinese team liep voor op ons team.
