Na een onderbreking van 12 jaar werd Zwitserland de organisator van de V Olympische Winterspelen van onze tijd, namelijk de stad St. Moritz. De opening van de wedstrijd vond plaats op 30 januari 1048 en de resultaten werden op 8 februari samengevat tijdens de slotceremonie in het Olympisch Schaatsen Sportpaleis.
De grote doorbraak tussen de Olympische Spelen werd veroorzaakt door de gevechten. Pas toen er vrede was, nam het Internationaal Olympisch Comité een besluit om de spelen te hervatten. Er was geen concurrentie: alleen landen die niet direct deelnamen aan de Tweede Wereldoorlog mochten de Witte Olympiade organiseren. Er was weinig keus: Zweden of Zwitserland. Als gevolg hiervan viel de eer om de "Revival Games" te organiseren naar de Zwitserse stad St. Moritz, die, in tegenstelling tot de tot Zweedse stad uitgeroepen Falun, pistes had die geschikt waren voor skisporten.
Ondanks de vrij korte tijd die was uitgetrokken voor de voorbereiding van de sportfaciliteiten, heeft de gastheer uitstekend werk geleverd. Er werden organiserende comités opgericht, die zich elk bezighielden met de oplossing van een strikt afgebakend scala aan problemen. In nauwe samenwerking met de Zwitserse regering en het IOC hebben deze commissies de eerste Spelen na de bloedige oorlog vlekkeloos kunnen organiseren.
Dit is niet de eerste keer dat St. Moritz de eer heeft Olympiërs van over de hele wereld op zijn sportterreinen te ontvangen. Ondanks de briljante organisatie ondervonden toeschouwers en atleten grote overlast door de kleine tribunes, de verspreide objecten waar de wedstrijden werden gehouden en hun isolement van de rustplaatsen. Sportteams uit 28 landen namen deel aan de V Winter Olympics en speelden 22 sets prijzen. Van de 669 atleten waren er slechts 77 vrouwen.
Sommige ongemakken veroorzaakt door de afgelegen ligging van de stadions van de hotels werden meer dan overschaduwd door het spektakel van de competitie. Voor het eerst in de geschiedenis van de Olympische beweging werden grote chronometers met Zwitserse precisie tot op honderdsten van een seconde geïnstalleerd in stadions, waarbij de tijd van start tot finish werd geteld. Dit maakte het mogelijk een herhaling van de situatie te voorkomen toen 4 atleten uit verschillende landen een trede van het podium beklommen.
De moeilijke naoorlogse periode had gevolgen voor het aantal deelnemers en toeschouwers. Sommige atleten hadden niet eens de benodigde uitrusting. Zo vroegen Noorse skiërs het Amerikaanse team om de benodigde uitrusting. De Duitse en Japanse teams mochten niet deelnemen aan de Spelen omdat hun land de agressors waren die de oorlog ontketenden. Maar voor het eerst werden atleten uit Denemarken, IJsland, Korea en Chili gepresenteerd. Het Sovjet-team was slechts een waarnemer.
Naast 9 sporten waarin medailles werden gespeeld (schaatsen, alpineskiën, bobsleeën, langlaufen en gecombineerd, skeleton, kunstschaatsen, schansspringen en ijshockey), werden er bij de spelen ook demonstratie-uitvoeringen gehouden: winter vijfkamp en het prototype van biatlon - competities militaire patrouilles.
In het teamevenement waren de winnaars de teams van twee landen tegelijk - Noorwegen en Zweden, die hetzelfde aantal medailles verzamelden. 4 goud, 3 zilver en 3 brons. De tweede trede van het podium werd door niemand genomen, maar Zwitserland stond op de derde met 3 gouden, 3 zilveren en 10 bronzen medailles.
