In 1992 werden de Olympische Spelen gehouden in Barcelona. Dit is de eerste keer dat Spanje een sportevenement van dit niveau organiseert. Dit was een goede kans voor het land om zijn economisch succes te demonstreren na het einde van het autoritaire regime.
1992 werd voor veel staten politiek heel moeilijk. Dit kon niet anders dan de Olympische Spelen beïnvloeden. Teams uit 169 landen namen deel aan de spelen, maar de USSR en Joegoslavië waren daar niet bij - deze landen waren tegen die tijd elk in verschillende staten opgesplitst. In het geval van de atleten van de voormalige USSR werd besloten een United Team te vormen, dat onder een witte vlag met Olympische ringen strijdt. Letland, Litouwen en Estland besloten echter als aparte nationale teams te gaan spelen. Een soortgelijke situatie deed zich voor met Joegoslavië. De drie afgescheiden landen - Kroatië, Slovenië en Bosnië en Herzegovina - presenteerden onafhankelijke teams. De rest van de Joegoslavische atleten streden in het team van de onafhankelijke Olympische deelnemers.
Het nieuwe team werd ook het Duitse nationale team, voor het eerst sinds de eenwording van het land dat samen optrad. Voor het eerst gingen atleten uit Namibië naar de spelen.
Ondanks het verlies van de Baltische atleten kon het United Team van de voormalige USSR de eerste plaats innemen in het onofficiële medailleklassement. Vooral zwemmers en gymnasten waren succesvol. In teamsporten won het damesbasketbalteam goud.
De Verenigde Staten kwamen op de tweede plaats met een aanzienlijke marge in het aantal gouden medailles. Amerikaanse hardlopers en tennissers hebben van oudsher blijk gegeven van een hoog niveau van vaardigheid.
De derde was het nationale team van het verenigde Duitsland, omdat het in staat was om de beste atleten van de DDR en de Bondsrepubliek Duitsland naar de spelen te sturen, die in sporttermen erg sterk zijn. De vierde was China, wat destijds een uitstekend resultaat was voor dat land. De statige prestaties van Chinese atleten lieten zien dat er in het land steeds meer aandacht is voor sport. De definitieve resultaten van dit beleid werden gezien op de Olympische Spelen van 2000, toen China een van de erkende leiders in de zomersport werd.
