Tafeltennis verscheen aan het begin van de 19e eeuw. Al bijna een eeuw is pingpong een manier van actieve vrije tijd en in 1920 werd het officieel erkend als sport. Zeven jaar later werd voor het eerst het Wereldkampioenschap tafeltennis gehouden en in 1988 werd deze sport opgenomen in het programma van de Olympische Zomerspelen.
Bij tafeltennis nemen twee spelers het tegen elkaar op aan een speeltafel. Atleten kunnen ook in paren strijden. De deelnemers aan het spel slaan de bal met een racket zodat deze over het net over het midden van de tennistafel vliegt. De bal moet zodanig op de zijde van de tegenstander landen dat de tegenstander hem niet kan raken.
De speler moet slaan nadat de bal van zijn helft van de tafel is gestuiterd. Om een punt te krijgen, moet je de bal als laatste raken met een racket, zodat deze een deel van het veld van de tegenstander raakt. Het spel gaat tot minimaal 21 punten. Als de score 20:20 of meer is, moet de winnaar een voordeel van 2 punten krijgen. Elke 5 punten wisselen de tegenstanders van plaats aan de speeltafel.
Bij het serveren wordt de bal met een open handpalm omhoog gegooid tot een hoogte van 16 cm, en als hij valt, wordt hij er met een racket afgeslagen. De serveerder moet zo slaan dat de bal van zijn deel van de tafel stuitert en vervolgens over het net vliegt zonder het aan te raken. Als er een contact plaatsvindt, volgt dezelfde speler. In dubbelspelwedstrijden moet de service worden gedaan vanuit de rechterhoek van de tafel naar de rechterhoek van een deel van de tegenstanders.
Er worden regels opgesteld voor verschillende situaties die zich tijdens het spel kunnen voordoen. Als de bal het net raakt maar wordt geraakt, wordt de kick gescoord. Spelers mogen de tafel of het net niet met hun vrije hand aanraken. Voor deze overtreding wordt 1 punt genomen. Zolang de bal niet stuitert, kun je hem niet afslaan. Een dubbele treffer brengt een puntenverlies met zich mee.
Om tafeltennis te spelen, wordt een matte tafel gebruikt met een lengte van 2,44 m en een breedte van 1,525 m. De hoogte van de tafel moet 76 cm vanaf de vloer zijn. Aan de zijkanten van de tafel zijn randlijnen van 2 cm breed.
Voor dubbelspelwedstrijden wordt een tafel gebruikt, waarvan elke helft door een lijn van 3 mm in tweeën is gedeeld. De zones van de tegenstander worden bepaald door een net dat op een hoogte van 15, 25 cm boven de tafel wordt gespannen. De bal, die de spelers met rackets slaan, moet een diameter hebben van 38 mm en een gewicht van 2,5 g en kan wit of oranje zijn.
Spelers nemen rackets met een houten kern en een plat oppervlak bedekt met bubbel- of bladrubber, waarvan de dikte niet meer dan respectievelijk 2 mm en 4 mm mag zijn.
