Op 3 mei wordt Wereld Fietsdag gevierd. Tegenwoordig is het een gangbaar, betaalbaar en milieuvriendelijk voertuig. Waar komt dit tweewielige voertuig vandaan en wie heeft het uitgevonden?
Fietsen waren vroeger anders dan we nu gewend zijn. Het eerste prototype van een fiets kan worden beschouwd als een vierwielige uitvinding van de Italiaan Giovanni Fontana. Dit voertuig werd echter niet populair. De volgende informatie over fietsen werd pas 400 jaar later vastgelegd. Door het tekort aan paarden kwam het idee weer op het idee om een nieuw voertuig uit te vinden.
In 1813 introduceerde Karl von Drez een vierwielig apparaat dat de 'lopende machine' werd genoemd. Hij presenteerde de gewijzigde uitvinding na 5 jaar. Het is al meer een prototype geworden voor een moderne fiets: twee wielen, een houten frame, een stuur en een leren zadel. Het voertuig woog 23 kilogram. In tegenstelling tot de moderne had de fiets van die tijd geen pedalen, waardoor hij meer op de "loopfiets" van vandaag leek.
Sinds de uitvinding van Karl von Dreis heeft de fiets veel veranderingen ondergaan. Dus in de jaren 60 van de 19e eeuw werden de wielen van staal, pedalen verschenen. De fiets werd echter onveilig verklaard, omdat er geen remsysteem was. De naam "fiets" is uitgevonden door de uitvinder uit Frankrijk Joseph Nilsefort. De fiets kreeg begin jaren veertig pedalen. De Schotse smid Kirkpatrick Macmillan leverde de uitvinding mee. Het resultaat is een voertuig dat eruitziet als een moderne fiets. Het verschilde echter in het rijproces - de fietspedalen moesten worden ingedrukt.
In 1845 ontwikkelde en ontving een ingenieur uit Groot-Brittannië, Thompson, een patent voor een opblaasbare band voor wielen, en 7 jaar later plaatste een Franse uitvinder pedalen op het voorwiel van een voertuig dat moest worden gedraaid. Een fiets, vergelijkbaar met de moderne, werd in 1863 door de meester gemaakt. De massaproductie van dit voertuig werd gezamenlijk gelanceerd door de broers Olivier, industriëlen en ingenieur Pierre Michaud. Het was de laatste die uitvond om het houten frame te vervangen door een metalen frame.
Er wordt aangenomen dat de naam "fiets" door een ingenieur aan het voertuig is gegeven. Om de bevolking tot de uitvinding te lokken, werd in 1969 besloten om wielerwedstrijden op de Franse wegen te organiseren. Er werd op gewezen dat controle over de constructie mogelijk is met de "kracht van een olifant en de behendigheid van een aap". Na verloop van tijd werd het voertuig verbeterd, het begon voornamelijk van metaal te worden gemaakt, dicht rubber werd op de wielen geplaatst, frames en holle vorken werden gemaakt van buizen.
In 1879 begon de Engelse uitvinder Hillman met de verkoop van volledig metalen fietsen met hoge wielen. De maat van het voorwiel was twee keer zo groot als het achterwiel. Deze fietsen werden "penny-farthing" genoemd. Ze waren onveilig, dus na verloop van tijd begon de uitvinding te worden vervaardigd met dezelfde wielen met een niet erg grote diameter.
In 1884 creëerde John Kemp, een uitvinder uit Engeland, een nieuw model van de fiets, die hij de "rover" noemde (vertaald als "vagabond", "zwerver"). Interessant is dat de uitvinder later de Pover Company oprichtte, die uitgroeide tot een gigantisch autoconcern. Het nieuwe model van de fiets vond een kettingoverbrenging op het achterwiel, de fietser begon tussen wielen van gelijke diameter te gaan zitten. In de toekomst begonnen de rovers te verbeteren.
In 1888 verschenen opblaasbare banden van rubber, in 1898 - rempedalen. Aan het begin van de 20e eeuw hadden fietsen een schakelmechanisme. Eindelijk, in 1950, verscheen dankzij de Italiaanse wielrenner Tullio Campagnolo een modern mechanisme.
In de 21e eeuw zijn fietsen erg populair geworden. Fietsen ontwikkelt zich in steden en steeds meer mensen doen mee. Het is moeilijk voor te stellen dat de fiets vroeger werd beschouwd als een onhandig en gevaarlijk vervoermiddel.
