Duiken staat sinds 1904 op het programma van de Olympische Spelen. Bij wedstrijden springen atleten vanaf een springplank en vanaf een platform van verschillende hoogtes. De juryleden beoordelen de netheid van de toegang tot het water en de kwaliteit van de schroeven, rotaties en omwentelingen. Bovendien wordt bij gesynchroniseerde springwedstrijden rekening gehouden met de synchronisatie van de prestaties van acrobatische elementen door twee atleten.
Concurrentie
Olympische evenementen omvatten platformduiken en springplankduiken. Een toren is een stijf paneel dat op een hoogte van 10 meter boven het waterniveau wordt geplaatst. De springplank is een flexibele plank met een verstelbare veer die drie meter boven het water is geplaatst. Atleten moeten verschillende sprongen maken van de hoofdoefengroepen.
moeilijkheidsgraad
In het water springen omvat verschillende elementen: plooien, draaien, gebogen sprongen en salto's. Elk bestaat uit een combinatie van elementen. Hij krijgt een bepaalde moeilijkheidsgraad toegewezen, die het niveau van de vaardigheid van de duiker in het water bepaalt. In elke fase voeren atleten een reeks sprongen uit. Eerst zal een jury van 7 personen individuele duiken beoordelen op een schaal van 10 punten. De beste 2 en de slechtste 2 worden niet in aanmerking genomen en de overige 3 worden opgeteld en vermenigvuldigd met de sprongmoeilijkheidscoëfficiënt, waarvan de waarde afhangt van het aantal salto's en salto's. De moeilijkheidsgraad voor Olympische duikwedstrijden kan variëren van 1,3 tot 3,6.
Scheidsrechter
De juryleden beoordelen de prestatie van de sprong en het betreden van het water van de atleet, de run en de beklimming. Vooral een soepele en sterke run wordt gewaardeerd. De sprong moet zelfverzekerd en krachtig zijn met behoud van balans en zelfbeheersing. De spronguitvoering is het belangrijkste element en wordt beoordeeld op techniek, mechanica, gratie en vorm. Er moet een beetje spatten zijn bij het in het water gaan, het lichaam van de atleet moet bijna verticaal recht zijn.
Synchroonduiken
Synchroonduikwedstrijden worden beoordeeld door 9 scheidsrechters. Hiervan beoordelen 5 juryleden alleen de synchroniciteit van de sprong en 4 juryleden - de techniek van het uitvoeren van de sprong van duikers in het water - twee voor elk van de atleten. De juryleden die de synchronisatie van de sprong bewaken, de afstand van de springplank tot de plaats van binnenkomst volgen, de gelijktijdige toegang tot het water, de synchronie bij het opstijgen en springen, de coördinatie van alle bewegingen tijdens de vlucht in de tijd, de identiteit van de hoeken van binnenkomst in het water. De hoogste en laagste scores zijn uitgesloten, de eindscore wordt op dezelfde manier berekend als voor enkele sprongen.
Wedstrijdformaat
In de duikcompetitie worden na de voorfase 18 halve finalisten bepaald, waarvan 12 in de finale naar aanleiding van de resultaten van de halve finale serie sprongen. 8 duikparen nemen deel aan de wedstrijd synchroon springen.
Olympische kwalificatie
Elk land heeft een limiet op het aantal deelnemers tot 2 atleten in elk type competitie. Bovendien, als 2 atleten uit een land van plan zijn deel te nemen aan de competitie, moeten ze voldoen aan de "A"-norm, en als slechts 1 atleet uit het land zal deelnemen, dan de "B"-norm.
