Worstelen wordt beschouwd als een van de oudste vormen van vechtsporten, bovendien bedoelen we er geen specifieke soort van, maar worstelen als geheel. Zelfs in oude historische bronnen vinden we bevestiging van deze woorden, en het is gewoon onmogelijk om de exacte leeftijd van een bepaald nationaal type worstelen te bepalen, met uitzondering van sambo of judo.
Een treffend voorbeeld hiervan is de nationale Tuvan die khuresh worstelt. Het is betrouwbaar bekend dat het zelfs in de middeleeuwen erg populair was onder de lokale bevolking, ook onder de bevoorrechte feodale elite van de samenleving. Er werden legendes gemaakt over de meest succesvolle worstelaars, maar de strijd zelf, of liever de geheimen ervan, werden van generatie op generatie doorgegeven, waardoor het tot op de dag van vandaag zijn vitaliteit heeft behouden.
De regels van het khuresh-worstelen impliceren het houden van gevechten in de open lucht volgens het Olympische systeem, dat wil zeggen eliminatie. Worstelaars kleden zich in een traditionele outfit bestaande uit een lichte korte broek, een shirt en zachte nationale schoenen. Aan de vooravond van de khuresh-competitie voeren al hun deelnemers "devigi" uit - een Tuvan-volksdans, waarna een tekenprocedure plaatsvindt.
Het gevecht van khuresh-worstelaars doet enigszins denken aan sumo, althans in dat deel ervan, waar de worstelaars elkaar bij de schouders grijpen en proberen een worp te maken, of de tegenstander dwingen de grond met hun knieën te raken. Het gevecht kan enkele minuten duren, en ik zou willen opmerken dat de worstelaars opmerkelijke kracht en uitstekend uithoudingsvermogen moeten hebben, en ook veel technieken moeten kennen. Bij khuresh-worstelen zijn trappen boven de knie, slagen en schokken met het hoofd, het klemmen van beide handen van de tegenstander, enzovoort verboden. Het belangrijkste is om de tegenstander uit balans te brengen om een worp te kunnen doen, of hem met zijn knie de grond te laten raken.