Deze coureur bracht slechts drie jaar door in de autosport, maar was een echte held van zijn tijd. Hij moest racen in het tijdperk van Rudolph Caracciola en Tazio Nuvolari, en Bernd Rosenmeier was de snelste onder hen. Hij is te vergelijken met Gilles Villeneuve, alleen met een groot aantal overwinningen en een kampioenstitel.
Bernd werd geboren in 1909 in Lingeni, Pruisen. Zijn vader was de eigenaar van een autoreparatiewerkplaats, dus het is niet verwonderlijk dat de man verliefd was op auto's en motorfietsen en al op 16-jarige leeftijd een rijbewijs ontving. Aanvankelijk gaf Rosenmeier echter de voorkeur aan tweewielige voertuigen. Sinds 1930 begon hij met motorraces - eerst op grasbanen en twee jaar later stapte hij over op asfaltbanen. Na verschillende overwinningen in de fabriek Zundapp en vervolgens in zijn eigen BMW, werd hij in 1933 een NSU-fabrieksracer en het jaar daarop stapte hij over naar DKW. Dit bedrijf maakte deel uit van het Auto Union-concern, waar ze de aandacht vestigden op een snelle en succesvolle racer.
In oktober 1934 werd Rosemeyer uitgenodigd om de auto te testen tijdens de Nürburgring Grand Prix. Ondanks zijn gebrek aan ervaring in het besturen van raceauto's, maakte hij indruk op het management van het raceteam en kreeg hij een pilotcontract voor 1935 aangeboden. In eerste instantie werd de onervaren renner in reserve gehouden en mocht alleen bij AVUS starten. Rosemeyer won meerdere podia en werd al snel een volwaardige piloot van het team - van een reserve was geen sprake. De laatste race was de Masaryk Grand Prix in Brno - genoemd naar de eerste president van Tsjecho-Slowakije, Tomáš Masaryk. De race werd geleid door de Duitse teamgenoot Achille Warke, maar die viel uit vanwege een storing in de versnellingsbak, waardoor Bernd zijn eerste overwinning behaalde in de Grand Prix-races.
Naast deze uitstekende prestatie legde hij zijn lot in Brno - de prijs werd aan de winnaar uitgereikt door de beroemde piloot Ellie Beinhorn. De man werd op het eerste gezicht verliefd op haar - ze begonnen te daten en zes maanden later trouwden ze en werden een van de beroemdste en populairste koppels in Duitsland.
Het winnen van de race in zijn debuutseizoen was een prestatie die ongeëvenaard is in de geschiedenis van de autosport. En het jaar daarop veranderde Rosemeyer in een echte winnende auto - na vier overwinningen te hebben behaald en twee keer als tweede te eindigen, probeerde hij de kroon van de Europese kampioen - al in het tweede jaar van deelname aan autoracen!
Zijn overwinning op de Nürburgring werd legendarisch - in een verschrikkelijke mist reed Bernd 40 seconden sneller dan zijn tegenstanders in de noordelijke lus en won met een voorsprong op zijn teamgenoot Hans Stuck in vier minuten. Daarna werd Rosemeier niemand minder genoemd dan Nebelmeister - Master of the Mist.
In het volgende seizoen ging het veel slechter - Mercedes creëerde de ongeslagen W125 en Rudolph Caraciolla herwon de titel. Bernd behaalde echter meerdere overwinningen - in de Eifel, in New York en de seizoensfinale in Donington Park.
Naast de Grand Prix-races streden zowel de Duitse bedrijven Mercedes als Auto Union in pogingen om een snelheidsrecord te vestigen, wat hartelijk werd verwelkomd door het nazi-leiderschap van het land. Rosemeier concurreerde hier met Caracciolo en op 26 oktober 1937 werd hij de eerste persoon die de 400 km / u-lijn op de snelweg overschreed. Eind januari verzamelden beide teams zich op de snelweg bij Frankfurt om opnieuw te proberen het record te verbreken. Op 28 januari nam Caracciola de leiding met een snelheid van 432 km/u. Bernd probeerde te antwoorden, maar bij 440 km/u verloor hij door een windvlaag de macht over het stuur toen hij onder de brug door reed. Zijn auto werd opgeblazen en de 28-jarige bestuurder zelf was op slag dood.
Na de dood van Rosemeier maakte Hitlers propaganda hem tot een nazi-held, maar desondanks was hij een echte ster, die niet alleen in Europa, maar ook in Amerika bekend en geliefd was. Aantrekkelijk, met een goed gevoel voor humor, werd hij de beste meester in het besturen van auto's met achterwielaandrijving en de autosport liep veel schade op toen Bernd tragisch stierf.