Zoals u weet, is de baan in Monte Carlo de langzaamste op de kampioenschapskalender. Tegelijkertijd is dit het gevaarlijkste circuit van de Formule 1. En desondanks stierf in de lange geschiedenis van de Grand Prix van Monaco slechts één piloot in de straten van het kleine Prinsdom …
Lorenzo Bandini maakte zijn wereldkampioenschapsdebuut met de Scuderia Centro Sud, die Cooper T53's gebruikte, tijdens de Belgische Grand Prix van 1961. Al snel merkte de Commendatore hem op en nodigde hem uit voor het team. In de eerste race met de Reds klom de Italiaan naar het podium. Het gebeurde tijdens de Grand Prix van Monaco in 1962.
Maar toen verslechterden de resultaten en begon Lorenzo het volgende jaar in de voormalige stal, maar nu al aan het stuur van BRM. Halverwege het kampioenschap keerde Bandini echter terug naar Scuderia om het nooit meer te verlaten.
De volgende drie jaar won de Italiaan alleen bij de Grand Prix van Oostenrijk in 1964 en in 1966 startte Frankrijk vanaf pole position. Toen John Sjortis het team verliet, werd Bandini de leider.
Op 7 mei 1967 begon Lorenzo Bandini aan zijn 42e race in de 47e Grand Prix. Jack Brebem startte vanaf pole, Lorenzo nam de leiding in de eerste ronde, maar verloor toen van Danny Hume. De Italiaan bleef tweede en probeerde bij te blijven.
In de 82e ronde in de chicane na de tunnel verloor Lorenzo de controle over de auto, die direct in brand vloog na een harde klap tegen het hek. Het duurde een tijdje om de vlammen te bedwingen en Bandini werd geëvacueerd uit de auto, maar hij liep 70% van zijn lichaamsbrandwonden op, waaraan hij op 10 mei stierf.
Daarna werd de afstand van de Grand Prix van Monaco aanzienlijk verkleind en al in de volgende race legden de coureurs in plaats van de gebruikelijke 100 ronden slechts 80 ronden af.
Ter ere van Lorenzo wordt sinds 1992 in de stad Brisighella in Italië de Lorenzo Bandini Trophy uitgereikt voor buitengewone prestaties in de Formule 1. In onze galerij kunt u zien wie op 4 juni de 24e trofee in ontvangst neemt.