Schaken is een van de meest populaire logische spellen van onze tijd. Fascinerende schaakpartijen fleuren de aankomende sombere herfstavonden op. En in de vorige eeuw zijn spelers gefascineerd door dit prachtige spel.
Kenmerken van het spel van die tijd
De eerste helft van de negentiende eeuw wordt vaak het 'romantische tijdperk' van het schaken genoemd. In die tijd waren er geen internationale schaaktoernooien, er was geen officiële wedstrijd om de titel van wereldkampioen. Deze schijnbare organisatorische fout werd weerspiegeld in de speelstijl van die tijd. Alle spelers waren voornamelijk gericht op het aanvallen van de koning van de tegenstander. Er werden veel mooie en dynamische partijen gespeeld, maar de algehele schaakstrategie liet veel te wensen over. De belangrijkste aandacht ging uit naar aanval, aanval. De verdediging was niet diep genoeg uitgewerkt, waardoor er veel wedstrijden werden gespeeld die er vanuit de stand van vandaag niet verliezend uitzagen.
Het begin van het klassieke tijdperk
In het midden van de eeuw begon de situatie geleidelijk te veranderen. Een nieuwe generatie schakers heeft complexere en diepere principes van het schaakspel geformuleerd. Aanval - ja, natuurlijk, maar alleen als er een echt voordeel is dat effectief kan worden gebruikt. De conceptuele revolutie was het resultaat van algemene veranderingen in het schaakdenken in die tijd. Het spel begon geleidelijk buiten de grenzen van vrije tijd en bijeenkomsten thuis te gaan. Er werden nationale en internationale toernooien georganiseerd, waar de sterkste schakers elkaar konden ontmoeten. Ze begonnen te praten over de winnaars van nationale kampioenschappen en internationale toernooien en schreven in kranten. Er is nog geen officieel wereldkampioenschap geweest. Deze keer was de voorloper van het klassieke schaaktijdperk.
